Fotografia otworkowa jest formą fotografii bez obiektywu. Zasadniczo kamera otworkowa jest światłoszczelnym pudełkiem z małą aperturą i materiałem światłoczułym umieszczonym wewnątrz. Światło przechodzi przez szczelinę i rzutuje odwrócony obraz na wnętrze pudełka, w którym zamocowany jest materiał światłoczuły. Kamerę otworkową można zrobić z praktycznie wszystkiego, a wyniki są wyjątkowe i często zaskakujące.
Analogowe pomysły w cyfrowym świecie
Modyfikacja nasadki korpusu lustrzanki cyfrowej w celu uzyskania efektu otworków to prosty projekt, który pozwala na regulacje w czasie rzeczywistym, których nie ma w przypadku procesu analogowego. Dopóki możesz oszczędzić czapkę, możesz to zrobić. Soczewka emuluje charakterystyczną winietę i miękkość fotografii otworkowej w ułamku czasu i doskonale nadaje się do dodawania abstrakcyjnej lub surrealistycznej jakości do obrazu. Chociaż technika cyfrowa nie jest tym samym, co klasyczny aparat fotograficzny z cyny, Twój domowy obiektyw zapewnia dynamiczne podejście do nostalgicznego procesu analogowego. Ponadto nieprzewidywalność wyników dodaje interesujący zwrot do Twojej praktyki cyfrowej.
Będziesz potrzebować:
- Aparat DSLR
- Jedna nasadka na korpus, która pasuje do korpusu aparatu, którego będziesz używać
- Jedno wiertło i wiertło
- Igła
- Folia aluminiowa
- Taśma klejąca
- Blu-Tack
metoda
Zaznacz środek nasadki korpusu i wykonaj wgłębienie, wciskając końcówkę wiertła w środkowy znacznik. Ważne jest, aby zrobić dziurę w środku nasadki korpusu, w przeciwnym razie nie uzyskasz pełnego efektu. Wywierć otwór 1/4 ″ lub 6,35 mm w środku zaślepki. Upewnij się, że otwór jest wolny od opiłków (wiórów) lub ostrych krawędzi pozostawionych przez wiertło.
Wytnij mały kawałek folii aluminiowej, aby pasował do krawędzi nasadki.
Przyklej folię taśmą do wewnętrznej strony nasadki, utrzymując naprężenie arkusza.
Aby stworzyć zarys wywierconego otworu, delikatnie wciśnij palcem folię do dekielka korpusu,
Teraz spójrz na zarys wywierconego otworu. Małą igłą do szycia nakłuć niewielki otwór w środku konturu.
Im mniejsza apertura, tym ostrzejsze zdjęcie, więc użyj samego końca igły, aby zrobić dziurę. Upewnij się, że nad nowo przekłutym otworem nie zwisa folia, ponieważ może to pogorszyć jakość obrazu.
Fotografowanie aparatem otworkowym
Przed założeniem nasadki na korpus aparatu należy dokładnie oczyścić nasadkę z kurzu i pozostałości. Miej ze sobą trochę Blu-Tack, aby zakryć dziurę, gdy kamera nie jest używana.
Niewielka przysłona w naszej soczewce otworkowej pozwala na dotarcie do czujnika znacznie mniejszej ilości światła niż w przypadku konwencjonalnego obiektywu, więc ekspozycja musi być dłuższa, aby to zrekompensować. Kiedy jestem w terenie, ustawiam czułość ISO na 500, aby czujnik był bardziej czuły na docierające do niego światło, bez zbytniego szumu cyfrowego na obrazie. Ustawiłem też w aparacie priorytet przysłony (A w aparatach Nikon i Sony oraz Av w przypadku Canona i Pentaxa), dzięki czemu mogę łatwo regulować ekspozycję, a czas otwarcia migawki dostosuje się automatycznie.
W ciemnych warunkach wewnętrznych moje ustawienia czasu otwarcia migawki mogą wynosić nawet 8 sekund. W jasne dni na świeżym powietrzu fotografuję z prędkością 1/30 sekundy, ale czasy otwarcia migawki do 1/8000 sekundy mogą być używane do fotografowania jasnych obiektów, takich jak słońce. Na początku będzie to trochę próba i błąd, ale połowa zabawy polega na eksperymentowaniu i szybko to poczujesz. Statywy są przydatne, ale ruch w aparacie może również dać dobre rezultaty, więc nie bój się eksperymentować.
Również ze względu na małą aperturę soczewki otworkowej drobinki kurzu są bardziej widoczne niż zdjęcia zrobione zwykłym obiektywem. Nie panikuj, to nie jest oznaka zabrudzenia czujnika! Użyj Photoshopa lub podobnego programu, aby usunąć plamy za pomocą narzędzia Spot Healing Tool. Kiedy już to zrobisz, wzmocnij nieco kolory na obrazie za pomocą narzędzia Krzywe, aby obrazy naprawdę się wyróżniały, lub przekonwertuj obraz na czarno-biały, aby uzyskać tradycyjny analogowy efekt.
Wniosek
Ten projekt jest szybki, łatwy i przyjemny, ale daje też fascynujące i nieoczekiwane rezultaty. Podobnie jak jej analogowy odpowiednik, odkryłem, że ta metoda wymaga od użytkownika relaksu i czerpania radości z procesu eksperymentalnego oraz doskonalenia zmysłów fotograficznych, a nie przemyślania szczegółów.
Odkryłem, że moje najlepsze zdjęcia to te, które robiłem spontanicznie, często musiałem szybko odgadnąć odpowiednią ekspozycję i fotografować z biodra. Zmusiła mnie również nowa perspektywa, którą zapewnia połączenie ruchu kamery, długiego czasu naświetlania, ograniczonego pola widzenia i minimalnych dostosowań technicznych.
Baw się dobrze i podziel się swoimi wynikami w komentarzach poniżej.
To zdjęcie liściastych gałęzi zostało zrobione z 2-sekundową ekspozycją w pochmurny dzień. Miękkie skupienie naszej zmodyfikowanej soczewki i moment gałęzi nadaje malarskiej jakości obrazowi.
