Typologie fotograficzne to wyjątkowa i ciekawa forma fotografii. Czy kiedykolwiek stworzyłeś kolekcję czegoś? Znaczki, guziki, figurki? Jeśli tak, to stworzyłeś typologię, nawet o tym nie wiedząc!
Oto, jak przełożyć swoje umiejętności kolekcjonerskie na stworzenie mini-typologii fotografii. To fascynujący sposób wizualnego porównywania i kontrastowania prawie wszystkiego!
Ta seria składa się z zepsutych aparatów, które zgromadziłem w czasie. Przy mocnej koncepcji, prostym tle i prostej tematyce różnice między poszczególnymi aparatami są wyraźniejsze.
Co to jest typologia fotograficzna?
Typologia fotograficzna to studium „typów”. Oznacza to serię zdjęć, w której priorytetem jest „zbieranie”, a nie samodzielne obrazy.
To potężna metoda fotografowania, której można użyć do zmiany sposobu, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. W rzeczywistości często słyszałem, jak widzowie krzyczeli, że nie spojrzeli na jakiś temat że na długo przed przedstawieniem go w typologii.
Wyodrębniając elementy wizualne i przedstawiając je w podobnie spójnych seriach, możemy stworzyć wizualną analizę obiektów oraz szerszego otoczenia i jego mieszkańców - często bez przedstawiania samych mieszkańców.
To jest seria typologiczna, którą stworzyłem z mikrofalowego papieru Polaroid.
Historia
Uważa się, że typologie fotograficzne wywodzą się z serii portretów Augusta Sandera z 1929 roku zatytułowanej „Twarz naszych czasów”. W swojej pracy przedstawiał portrety Niemców między I a II wojną światową. Sander użył typologii do zapisania grup i klas społecznych oraz relacji między różnymi ludzkimi doświadczeniami. Sfotografował szeroką gamę ludzi, w tym rolników, dzieci, pracowników fabryk, przedstawicieli wyższych klas społecznych i aktorów, aby stworzyć wszechstronny przykład niemieckiego społeczeństwa. W rzeczywistości jego praca wywarła taki wpływ, że została przejęta, a płyty fotograficzne zniszczone przez nazistów w 1936 roku.
Sander zdawał sobie sprawę, że wspólne wyświetlanie jego portretów jako kolekcji ujawnia znacznie więcej niż samodzielne fotografie. W swojej pracy podkreślał podobieństwa i różnice między obiektami, zachowując spójność w ogólnym temacie, przy czym wszyscy jego bohaterowie patrzą bezpośrednio w obiektyw.
Typologia kostek do gitary.
Termin „typologia” został użyty po raz pierwszy w 1959 roku, kiedy Bernd i Hilla Becher zaczęli dokumentować swoje architektoniczne cykle fotograficzne. Przedstawiając rozkładające się miejskie krajobrazy, każde zdjęcie zostało zrobione pod dokładnie tym samym kątem, z tej samej odległości, z tymi samymi ustawieniami ekspozycji. Mając na celu nagranie zmieniającego się krajobrazu, para Becherów opisała swoje tematy jako „budynki, w których anonimowość jest uznawana za styl”.
Ich praca wpłynęła na pokolenia fotograficznych typologów. Jeff Brouws, znany fotograf, wykorzystuje typologię do badania „historycznych, współczesnych (i) codziennych aspektów amerykańskiego krajobrazu kulturowego”. A seria Johna Cyr'a przedstawiająca tacki wywoływaczy znanych fotografów stała się doskonałym przykładem typologii fotograficznej.
Ta typologia podkreśla różne efekty polaryzacji na różne tworzywa sztuczne.
Pierwsze kroki
Pojęcie
Każda typologia zaczyna się od jednej fotografii. Ale podjęcie decyzji na jakiś temat jest łatwiejsze do powiedzenia niż zrobienia. Na początek wybierz prosty temat, który będzie łatwo znaleźć w liczbach. To zabawne, jak rzeczy stają się rzadkie, gdy zaczniesz ich szukać. Niektóre dobre pomysły mogą obejmować:
- Kolekcja rockowa lub dowolną kolekcję o podobnej koncepcji lub temacie na białym tle.
- Miejskie szczegóły jak pęknięcia w chodniku lub zasłony odpływowe.
- Różnorodne drzwi i okna.
- Sceny lub obiekty o określonym kolorze.
Oczywiście wyjście na spacer i wybranie napotkanego tematu to również świetny sposób na rozpoczęcie. Typolodzy dokładają wszelkich starań, aby znaleźć tematy do serii. Skupienie się na prostych szczegółach i przedmiotach, które są często uważane za oczywiste, jest skutecznym sposobem na wejście w sposób myślenia typologa.
Typologia samolotów przelatujących nad głową, którą stworzyłem kładąc pod torem lotu różnych lotnisk.
Strzelanie do typologii
Studia typologiczne mogą trwać latami i obejmować setki fotografii. Stworzenie miniaturowej typologii dziewięciu zdjęć sprawia, że zadanie jest zarówno łatwiejsze, jak i trudniejsze. Ponieważ tworzysz mini typologię, potrzebujesz projektu, który jasno przedstawia porównania i kontrasty w wybranym przez Ciebie temacie. Staraj się szukać odważnych projektów, ostrych linii lub nietypowych tematów.
Jedną ze złotych zasad fotografii typologicznej jest konsekwencja. Musisz nie tylko sfotografować określony rodzaj obiektu, ale także stworzyć zbiór pracy, który wyraźnie wskaże różnice i podobieństwa między nimi.
Aby wyeliminować czynniki rozpraszające, spróbuj zachować ten sam kąt kamery, oświetlenie i tło. Uważam, że do fotografowania obiektów najlepiej sprawdza się czyste białe tło. Spróbuj fotografować o tej samej porze dnia, aby zachować tę samą temperaturę barwową i warunki oświetleniowe.
W przypadku mojej serii lotniczej ustawiałem się bezpośrednio pod samolotem, aby uzyskać spójne wyniki.
Wyświetlanie typologii
Po zebraniu spójnej pracy nadszedł czas, aby uporządkować typologię. Otwórz dokument programu Photoshop i zacznij przeciągać zdjęcia na stronę. Chcesz je dostosować, aby miały dokładnie taki sam rozmiar jak wszystkie inne obrazy. Aby pomóc zachować równe odstępy między obrazami, używam narzędzia Nowy przewodnik.
Aby pomóc zachować równe odstępy między obrazami, używam narzędzia Nowy przewodnik.
Podziel obraz na równe części za pomocą narzędzia Przewodnik, aby ładnie i równomiernie rozłożyć typologię.
Po równych odstępach Twoja mini typologia jest gotowa!
Wniosek
Typologie fotograficzne to charakterystyczny i niezwykły gatunek fotografii. Klasyfikując i łącząc obrazy o podobnej tematyce, możesz wyróżnić elementy składowe, które tworzą spójny obraz.
Dlaczego by nie uzupełnić swoich kolekcji o jakąś fotografię? Albo wyruszyć w świat i wizualnie przetworzyć środowisko na typy? Bardzo chciałbym zobaczyć wyniki w komentarzach poniżej.