Obiektywy szerokokątne są niezastąpione w fotografii podróżniczej. Kiedy organizuję fotowycieczki, odkrywam, że każda podróż zawiera element opowiadania historii. Prawie zawsze jako fotografowie staramy się nie tylko opisać sytuację, ale opowiedzieć historię, a gdy chodzi o ludzi, chcemy opowiedzieć widzom historię bohatera w jej centrum. Chcemy wciągnąć widza tak daleko, aby mógł to wyczuć, wdychając same zapachy sceny.
Istnieje idealne narzędzie dla tego typu potrzeb; obiektyw szerokokątny, który zwykle ma zakres (w aparacie pełnoklatkowym) od około 21 mm do 35 mm. Ma wiele zalet; możesz zbliżyć się do ludzi, wywołać w widzu poczucie zanurzenia i skupić uwagę na ludziach i przedmiotach przy minimalnym wysiłku.
Zwykle używam kamer FUJI X, które mają czujniki rozmiaru APS-C. Ponieważ ten czujnik jest mniejszy od pełnej klatki, chcąc przełożyć ogniskową obiektywu z pełnej klatki (wielkość matrycy zbliżona do kamer na kliszę 35 mm), trzeba będzie ją pomnożyć przez 1,5 raza. Tak więc obiektyw 18 mm na pełnej klatce jest TAKI JAK 27 mm na przyciętym czujniku (18 x 1,5 = 27).
W tym artykule odnosząc się do ogniskowej, na przykład 24mm, mam na myśli długość na pełnej klatce. Ogniskowa 24 mm w aparacie pełnoklatkowym będzie działać jak 36 mm w matrycy Fuji ASP-C.
Trudność związana z obiektywem szerokokątnym polega na tym, że zmusza on do bycia bardzo świadomym zniekształceń, jakie wywołuje. Fotografując ludzi wymaga również zbliżenia się do obiektu, co może być niewygodne dla większości amatorów.
Jeśli szukasz wymarzonego miejsca, w którym możesz wziąć obiektyw szerokokątny na przejażdżkę, to są to Indie, a konkretnie Benares. To scenariusz pełen szczegółów, z dramatycznymi pierwszymi planami pierwszego planu, kolorowymi sekundami, zapachami, aktywnością i hałasem. To wielki, piękny bałagan, a do fotografowania zawsze są niezwykle atrakcyjni ludzie.
Przy szerokim kącie typowy zakres wynosi od 21 mm do 35 mm, chociaż niektórzy fotografowie używają do 18 mm podczas fotografowania ludzi. Słynna agencja fotograficzna Reuters opublikowała swoje najlepsze zdjęcia z 2013 roku, a jeśli przeczytasz notkę pod każdym z nich, zobaczysz, że 80% z nich zostało zrobionych obiektywem szerokokątnym 24 mm. W przypadku wysokiej jakości obiektywu 24 mm o ogniskowej 24 mm zniekształcenie linii zewnętrznych nie jest tak dużym problemem.
Pomiędzy wycieczkami fotograficznymi, które organizuję w Indiach, Etiopii, Tajlandii i (między innymi) na Kubie, zdaję sobie sprawę, że mam szczególne upodobanie do Varanasi. Z danych z mojego oprogramowania Adobe Lightroom wynika, że 73% zdjęć, które robię, jest zrobionych obiektywem 18 mm. Używam też - mimo że wymaga to sporej wprawy, gdy mamy do czynienia z ludźmi jako przedmiotami - Zeissa 12 mm, co jest odpowiednikiem 18 mm w formacie APS-C.
Nie chodzi tylko o to, że obiektywy szerokokątne bardziej otwierają ujęcie, widz dostaje więcej informacji wewnątrz kadru, a obiektyw szerokokątny pozwala na znacznie bardziej naturalny widok (wśród ekspertów dyskutuje się, czy 28 mm czy 35 mm to najbardziej naturalny punkt widzenia).
Szerokokątny ma szereg zalet, ale - jak wspomniano - nie jest pozbawiony także niedogodności; ma dużą tendencję do deformowania konturów, jak na obrazach ludzi. Ponadto wymaga specjalnej i dopracowanej techniki, aby uzyskać najlepsze zdjęcia. W większości przypadków musisz zbliżyć się do tematu, aby uzyskać dramatyczne rezultaty, a także uzyskać znaczną głębię ostrości, a to stwarza jeszcze więcej problemów dla fotografów, którzy nie są przyzwyczajeni do zbliżania się i osobiste z ludźmi.
Przyjrzyjmy się teraz niektórym cechom obiektywu szerokokątnego.
Charakterystyka obiektywu szerokokątnego
Zniekształcenie punktu widzenia
Obiektyw 24 mm, jeśli nie jest używany prawidłowo, zdeformuje kontury i spowoduje wyostrzenia. Jeśli obiektyw nie jest dobrej jakości, w niektórych częściach zdjęcia zobaczysz krzywiznę zamiast prostych linii. W niektórych rodzajach fotografii to wyolbrzymienie linii jest uważane za twórczy argument i może nadać zdjęciu marzycielski wygląd. To działa dobrze od czasu do czasu, szczególnie jeśli nie robisz tego za dużo.
Najlepszym podejściem do tego możliwego problemu jest zwrócenie uwagi na poziome położenie aparatu i unikanie, w miarę możliwości, przechylania go w górę lub w dół. Pomaga ustawienie aparatu w płaszczyźnie poziomej równoległej do podłoża.
Zniekształcenie osi pionowej
Ważne jest, aby nie spieszyć się z ustawieniem kamery w sposób krytyczny względem osi pionowej. Dlatego zawsze, gdy używam obiektywu szerokokątnego, zmieniam położenie (wysokość aparatu) względem poziomu gruntu. Korzystanie z obiektywu szerokokątnego znajdującego się na wysokości 50 cm (19,7 ″) nad ziemią to nie to samo, co jeden metr (39 ″) lub jeden metr osiemdziesiąt (5,9 stopy). Zwykle próbuję na kilku poziomach znaleźć pozycję, która da mi najlepszy kąt, chociaż zdaję sobie sprawę, że dzięki praktyce możesz zrozumieć ten proces, zanim będziesz musiał przejść przez próbę i błąd.
Zawsze jestem świadomy przynajmniej jednej pionowej linii na zdjęciu zrobionym szerokim obiektywem. Może to być róg ulicy, maszt, podniesione ramię. Odniesieniem pionowym może być wielokrotnie kotwica, podstawowe odniesienie obrazu, gwóźdź całego obrazu. Najlepszym sposobem na zepsucie dobrego zdjęcia jest pokazanie zagiętego masztu tam, gdzie widz wyraźnie oczekuje i wie, że powinien on być prosty, a zniekształcenie powstało w wyniku Twojej pozycji podczas robienia zdjęcia. W wielu nowoczesnych aparatach można ustawić wizjer tak, aby wyświetlał siatkę. Umożliwi to przejrzenie ekranu i uporządkowanie linii całego zestawu z widocznymi odniesieniami pionowymi i poziomymi.
Wysoki i niski kąt
Wysoki kąt aparatu polega na uchwyceniu fotografowanego obiektu lub sceny z góry na dół, znajdującej się na wzniesieniu z obiektów, które chcesz sfotografować. Używając niskiego kąta, robisz zdjęcie od dołu do góry z punktu poniżej tego, co chcesz sfotografować. Oprócz uzyskania bardziej oryginalnego punktu widzenia, często jest on używany jako technika do zwiększenia zniekształcenia i podkreślenia różnych części tematu. Szczerze mówiąc, użyłbym tego z dużą ostrożnością, oto dlaczego:
Jeśli widziałeś filmy Orsona Wellsa, przypomnisz sobie sceny, które wywołują uczucie senności - lub czasami koszmary. Wells uwielbiał używać empatycznej formy wykonanej przez fotografowanie z wysokiego kąta wysoko nad fotografowanym obiektem, a pod niskim kątem robiło dokładnie odwrotnie. Każdy, kto widział jego filmy, doskonale wie, ile zniekształceń spowodowało to, ponieważ wykorzystał je do stworzenia bardzo specyficznych środowisk. Jeśli użyjesz ekstremalnie wysokich i niskich kątów, również uzyskasz ten efekt.
Głębia ostrości, skupienie się na wszystkim
Głębia ostrości jest ważna, jeśli chcesz, aby wszystko było w centrum uwagi. W przypadku obiektywu 18 mm trudno jest uzyskać zdjęcie z małą głębią ostrości lub mniejszą ostrością sceny. Przy aperturze f / 5,6 utrzymuje ostrość praktycznie na wszystkim od odległości jednego metra do nieskończoności. To sprawia, że jest to interesujące i wygodne, jeśli chcesz robić zdjęcia bez nawet ustawiania ostrości.
Wielu fotografów ulicznych robi to w ten sposób - ustaw ostrość na dwa metry (6,6 stopy) z przysłoną f / 5,6. Stamtąd już wiesz, że jeśli zachowasz określoną odległość od obiektu, wszystko będzie odpowiednio ostre. Może to zaoszczędzić mnóstwo czasu w sytuacjach, w których nie masz zbyt wiele czasu na prawidłowe ustawienie ostrości lub gdy zauważysz, że automatyczne ustawianie ostrości zachowuje się nieprawidłowo.
Oryginalność samolotu i ramy
Dzięki ekstremalnie szerokokątnemu obiektywowi, gdy twoje oko jest wyszkolone, możesz zaoferować dość oryginalną wizję rzeczywistości. W rzeczywistości nie widzimy szerszych niż 50 mm. Wykraczanie poza to, 28 mm, 24 mm, 21 mm, 18 mm, stwarza rodzaj nierealnego wrażenia. Linie wyolbrzymiają swoją bliskość lub separację, pierwszy plan wydaje się olbrzymi (duży) w stosunku do tła. Względny rozmiar obiektów różni się od tego, co zwykle wyczuwamy. Jeśli dodamy do tego charakterystykę głębi ostrości i możliwe zniekształcenia, mamy kreatywną broń, której należy używać z wielką ostrożnością! O ile zaskakuje nas oryginalny punkt widzenia, o tyle nudzi nas wiele zniekształceń obiektywu szerokokątnego.
Bliskość obiektu
To da widzowi silne poczucie bycia tam, zanurzenia się w scenie. Prawdopodobnie na połowie zdjęć, które wykonuję obiektywem szerokokątnym, odległość od obiektu wynosi mniej niż dwa metry (6,6 stopy). W fotografii dokumentalnej - niekoniecznie pejzażowej - obiektyw szerokokątny nagradza bliskość z obiektem, dając efektowny obraz. Wspaniałe zdjęcia są robione obiektywem 18 mm i robione z odległości mniejszej niż jeden metr (3,3 stopy) od fotografowanego obiektu. Odbywa się to zazwyczaj poprzez umieszczenie obiektu w trzeciej części kadru i umożliwienie widzowi obserwacji tego, co dzieje się na drugiej płaszczyźnie. Powinieneś być szczególnie świadomy sposobu, w jaki zachowuje się twój obiektyw; im bliżej obiektu do krawędzi kadru, tym większe zniekształcenie optyczne uzyskasz. Pamiętaj również, co zostało powiedziane o sposobie trzymania aparatu w celu uniknięcia zniekształceń; osie pionowe i poziome, a także kwestia przechylania.
Wielu fotografów czuje się nieswojo, zbliżając się tak blisko. Ale jeśli lubisz fotografować ludzi, szerokokątny jest niezbędnym narzędziem. Najlepsze, co możesz zrobić, to przyzwyczaić się do zbliżania się do ludzi, z przyjacielskim zachowaniem i uśmiechem.
Fotografowie krajobrazu nie zawsze kierują się tą sugestią bliskości. Ich zastosowanie szerokokątnego ma na celu bardziej uzyskanie imponującej głębi ostrości, wielokrotnie spektakularnej symetrii i… poszukiwanej dystorsji! Zobaczysz setki zdjęć wykonanych obiektywem 15 mm, na których chmury podążają za bardzo charakterystycznym wzorem utworzonym przez zniekształcenie obiektywu.