W pierwszej części tej serii przedstawiłem powody, dla których obrazy drukowane w czasopismach i publikacjach mogą wydawać się raczej słabe, ciemne i matowe niż szczegółowe i żywe, jak na drukarce atramentowej. W tym artykule uzupełniającym omawiam wyjątkowe wymagania i ograniczenia maszyn drukarskich oraz niektóre sposoby tworzenia bogatych i szczegółowych obrazów w druku.
Precyzyjne dostosowywanie procesu drukowania
Powierzchnie papieru
Głębia i szczegółowość, które prasa może odtworzyć w najciemniejszych (zacienionych) częściach obrazu, są ograniczone przez kilka czynników związanych z drukowaniem, przy czym gatunek papieru (jakość) jest największym czynnikiem. Papiery drukowe są dostępne w różnych klasach, fakturach i odcieniach bieli.
Biały to termin względny, a gazety są najlepszym przykładem. Papier gazetowy nie jest w rzeczywistości czysto biały, a nadrukowany na nim atrament nigdy nie wydaje się czarny.
Farby drukarskie
Atramenty do gazet są prawie w stanie płynnym w przeciwieństwie do innych form druku. Poziom kleistości (lepkość) tych farb musi pozostać bardzo niski, ponieważ kompozycja papieru gazetowego jest dość miękka. Pełne atramenty drukowane z dużą prędkością rozerwałyby papier. Zamiast pojawiać się jako czarny atrament na białym papierze, gazety wyglądają bardziej jak atrament w kolorze węgla drzewnego na jasnoszarym papierze. Już sam ten czynnik odrzuca wizualny kontrast w obrazach. Papier gazetowy wchłania atrament jak papierowy ręcznik, dlatego zdjęcia w gazecie są pozbawione kontrastu, wyrazistości i głębi.
Powierzchnie papieru czasopism
Publikacja (magazyn) jest znacznie lepsza. Jednak nadal mają ograniczenia. Gatunki papieru do publikacji są nadal niższej jakości niż w przypadku broszur i stolików kawowych ze względu na ekonomiczność projektu. Większość materiałów do publikacji jest wykonana z papieru makulaturowego, w którym brakuje wielu wybielaczy i błyszczących powłok stosowanych w papierach wyższej jakości. Powoduje to mniej odblaskowe powierzchnie i różne odcienie białawych kolorów. Chociaż papier makulaturowy to dobra wiadomość dla środowiska, to zła wiadomość dla jakości druku.
Wyzwanie
Prasy szybkobieżne muszą również zmniejszyć poziom kleistości swoich atramentów, aby papier przepływał przez prasy. Kiedy poziom kleistości spada, zmniejsza się także krycie atramentów, a gdy poziom kleistości półprzezroczystych farb jest zmniejszony, zmniejsza się również kontrast obrazów (i szczegółowość obrazu). Możesz zobaczyć, dokąd to zmierza…
Kreatywne rozwiązanie
Dlatego wyzwaniem jest utrzymanie jak największego widocznego kontrastu na każdym obrazie w mniej niż idealnych okolicznościach. Tutaj właśnie wkracza twórcza magia „kompensacji” kontrastu. Przed erą edycji cyfrowej ten kreatywny poziom manipulacji tonami był po prostu poza zasięgiem. O ile regulacja ogólnego kontrastu (punkty bieli, środka i czerni) drukowanych obrazów była zawsze możliwa, o tyle poważne kształtowanie konturów nie było. Jednak w ramach obecnego oprogramowania do cyfrowej edycji obrazu cały wewnętrzny zakres tonów można dostroić i dopasować z dużą precyzją. Sukces wymaga po prostu jasnego zrozumienia ograniczeń i dobrej znajomości narzędzi znajdujących się w cyfrowej skrzynce narzędziowej.
Słońce podświetlało obiekty na tym zdjęciu, powodując, że ciemniejsze obszary ukrywały znaczące szczegóły. Gdyby zostały wysłane do druku bez kompensacji korekt, wydrukowane wyniki wyglądałyby jeszcze ciemniej, a ważne szczegóły zostałyby utracone.
Na zdjęciu widać scenerię, która wyprodukowała powyższe zdjęcie z rekonstrukcją wojny domowej. Informacje zawarte w tonach środkowych i odcieniach cienia zostały odzyskane dzięki potężnym korektom tonalnym dostępnym w każdej z czterech aplikacji. Bardzo podobne ustawienia dały bardzo podobne wyniki. Panele (od lewej do prawej) obejmują Adobe Camera Raw, Adobe Lightroom, On1 Photo RAW i Alien Skin Exposure X4.5. Camera Raw i Lightroom dały identyczne wyniki przy identycznych ustawieniach z oczywistych powodów, podczas gdy inżynierowie z On1 i Alien Skin zastosowali unikalne procedury i algorytmy w swoim oprogramowaniu, aby wpłynąć na bardzo podobne wyniki.
Sekret sukcesu w dostosowywaniu wewnętrznego kontrastu obrazu polega na uzyskaniu wyraźnej wizualnej różnicy między bielą i światłami oraz cieniami i czarnymi tonami. Najlepiej rozwiązać ten problem za pomocą sześciu głównych suwaków tonalnych dostępnych w większości programów do edycji RAW (Lightroom, Camera Raw, On1 Photo RAW i Alien Skin’s Exposure X4.5).
Nie pozwól, aby termin RAW Cię odstraszył. Te edytory mogą otwierać i przetwarzać prawie wszystkie typy plików graficznych (RAW, JPEG.webp, TIFF itp.). Każdy z tych pakietów zapewnia bardzo podobne dopasowania obszarów tonalnych (Ekspozycja, Kontrast, Podświetlenia, Cienie, Biel i Czerń), chociaż każdy z nich zachowuje nieco inny zakres dla każdego. Dodatkowe elementy sterujące umożliwiające precyzyjne dostrojenie wartości tonalnych obejmują regulację krzywej tonalnej świateł, świateł, ciemności i cieni.
Piękno wszystkich tych elementów sterujących polega na tym, że są nieliniowe, co oznacza, że można je regulować w dowolnej kolejności iw dowolnym momencie podczas (i podczas kolejnych) sesji edycji. Korzystając z tych pakietów edycyjnych, można dokonać prawdziwie nieniszczącej edycji obrazu w plikach obrazów RAW, TIFF i JPEG.webp.
Podświetlenie i czarny kot stanowiły poważne wyzwanie na tym zdjęciu. Te korekty były potrzebne, nawet jeśli zdjęcie nie miało być tłoczone.
Trzy aspekty kontroli tonalnej
Zapoznaj się z tymi trzema ogólnymi aspektami kontroli tonalnej, aby przygotować zdjęcia specjalnie dla prasy drukarskiej.
Jeden
Ponieważ przetworniki obrazu aparatu rejestrują bardzo mało szczegółów w cieniach, obrazy cyfrowe wymagają znacznych wewnętrznych korekt kontrastu w dolnej części skali tonalnej.
Cienie każdego obrazu to najtrudniejsze obszary do czystego drukowania na prasie. Dlatego należy wyraźnie rozróżnić między najciemniejszymi ciemnymi barwami (suwak Czarny) a trzema czwartymi tonami (suwak Cień).
Użyj suwaka Ekspozycja w połączeniu z suwakiem Czerń, aby wydobyć wszystkie szczegóły w najciemniejszej części obrazu. Odwołaj się do histogramu, aby ocenić faktyczne piksele, które będą drukowane najciemniej.
Dwa
Rozjaśnij środkowe tony i zaakcentuj różnicę między ćwierćtonami a pasemkami.
Użyj narzędzia Krzywe, aby zmienić tony środkowe, dostosowując suwak Cienie i Suwak Podświetlenia, aby dokładniej zdefiniować tony środkowe.
Trzy
Odwołaj się ponownie do histogramu, aby monitorować najjaśniejsze tony (suwak Biały). Biel jest błędną nazwą w etykietowaniu tego suwaka, ponieważ ma ona wpływ na skrajne odcienie podświetlenia. Narysuj rozróżnienie między jasnymi tonami a absolutną bielą, używając suwaka Światła i suwaka Biel.
Suwak Ekspozycja i suwak Kontrast odgrywają ważną rolę w tym balecie tonalnym. Choreografuj te elementy sterujące, aby uzyskać najlepszą równowagę wewnętrznych tonów i sprawdzaj swoje postępy, dotykając od czasu do czasu klawisza „P”, aby wyświetlić podgląd efektów złożonych wszystkich dopasowań na oryginalnym obrazie.
Pozornie utracone szczegóły w ciemniejszych obszarach zostały całkowicie odzyskane dzięki pewnym poważnym korektom poszczególnych obszarów tonalnych w całym zakresie tonalnym. Obraz odzyskano tylko przy użyciu pokazanych suwaków. Nie była wymagana żadna dalsza edycja (unikanie, nagrywanie itp.).
Ten artykuł nie jest wyczerpującym wyjaśnieniem, jak przygotować obrazy do publikacji, ponieważ nie porusza krytycznych kwestii koloru, wyostrzania, rozdzielczości itp. Ale pozwoli Ci zacząć od najbardziej krytycznych kwestii rzeźbienia tonalnego obrazów do reprodukcji. W każdym pokazanym przykładzie TYLKO globalne korekty siedmiu suwaków były wymagane, aby przywrócić pełne życie nijakim zdjęciom. Najbardziej krytycznym aspektem postprodukcji jest wewnętrzna tonacja obrazu.
Kształtuj wewnętrzny kontrast każdego obrazu specjalnie dla drukowanej prasy i papieru. Jeśli tego nie zrobisz, wydrukowany obraz prawdopodobnie ukryje szczegóły w cieniach, straci swoje „przyciąganie” w światłach i wytworzy zamglone odcienie środkowe. Lekkie, ale celowe zaakcentowanie krzywej tonalnej zapewni znacznie lepsze obrazy w druku.
Praca nad obrazami w tych aplikacjach RAW Interpreter zapewnia niesamowitą swobodę w odzyskiwaniu szczegółów cieni i świateł. Ten przykład pokazuje, jak On1 Photo RAW znalazł znaczące szczegóły w tym, co wydawało się być rozjaśnionymi obszarami obrazu JPEG.webp.
W pogoni za światłem
U podstaw tego problemu leży światło.
Wszystko w fotografii dotyczy światła, w tym oglądania zdjęć w druku.
Obraz na monitorze wydaje się bardziej żywy i kolorowy, ponieważ „białe” tło jest wyświetlane jako światło, a nie papier. Obrazy drukowane na papierze będą ZAWSZE mniej żywe. Papier jest tak biały, jak odbijające się od niego światło. Im ciemniejszy papier i im słabsze odbijające światło, tym mniej jasny jest obraz. Obrazy na wydruku nigdy nie będą wyglądały tak dobrze, jak obrazy na monitorze tylko dlatego, że światło odbite nie może konkurować ze światłem wyświetlanym.
Wniosek
Przygotowanie obrazów do prawidłowego druku jest poważnym wyzwaniem, ale daje niesamowity rezultat. Jeśli chcesz sprawdzić swoje umiejętności edycji obrazu, nie jest to trudniejsze. Nagroda za wszystkie twoje wysiłki związane z edycją druku potrwa o wiele dłużej niż post w Internecie i będzie postrzegana przez tysiące (jeśli nie miliony) więcej niż odbitka wisząca w galerii. Ludzie zbierają dobrze przygotowane publikacje i prezentują je innym.
Praktycznie wszystkie obrazy zasługują na przemyślane przygotowanie przed prezentacją. Aparat nie może ocenić równowagi tonalnej według ludzkich standardów. Poznanie zwyczajów reprodukcyjnych i ograniczeń różnych urządzeń oraz zrozumienie, jak najlepiej skompensować każde z nich, przyniesie poważne korzyści wizualne.
Oczywiście ostatnim wyzwaniem w przygotowaniu zdjęć do publikacji jest konwersja trybu koloru z RGB na CMYK. Sprawdź swoją publikację w tej sprawie, zanim arbitralnie wybierzesz CMYK z menu Obraz / Tryb. Istnieje wiele obiegów pracy, których używają publikacje do tworzenia ostatecznych plików dla drukarki. Proponuję pozostawić decyzję o zmianie koloru pracownikom magazynu. Proces konwersji to złożony problem, który zasługuje na znacznie większą uwagę niż poruszam w tej serii.
Zachęcamy do komentowania i kwestionowania tego, co właśnie przeczytałeś. Życie to wspólny wysiłek i wszyscy się uczymy.