To już banał, że nasze społeczeństwo rozwija się w bardzo szybkim tempie. Nie ma czasu na relaks. Nie ma czasu na czytanie artykułu dłuższego niż 1000 słów (ten to 737, nie martw się). Rzeczy muszą zostać przedestylowane na ukąszenia dźwiękowe, aby ułatwić połknięcie.
Taka postawa idź, idź, idź nie będzie Ci dobrze służyć w fotografii krajobrazowej, przyrodniczej czy dzikiej przyrody. Chociaż zdarza się, że trzeba wyskoczyć z łóżka i ruszyć na szlak przed wschodem słońca, fotografowanie naturalnych scen wymaga cierpliwości. Jest to coś, czego często brakuje młodym lub niedoświadczonym i jest to lekcja, której większość z nas zwykle uczy się samodzielnie. Mam nadzieję, że skrócę tę krzywą uczenia się dla niektórych z was na początku.
Cierpliwość jest ważna w fotografii naturalnej (pogrupuję tutaj krajobraz i dziką przyrodę, aby ułatwić czytanie), ponieważ prawdopodobnie nie masz kontroli nad sceną. Masz wpływ na to, gdzie stoisz i kierujesz aparat, ale często scena rozwija się we własnym tempie, innym niż twoje. Ta różnica powoduje u większości z nas niecierpliwość; chcemy, żeby coś było tam, gdzie tego chcemy, ale jeszcze nie jest (i może nigdy nie będzie).
Wartość cierpliwości jest widoczna w miarę upływu czasu, gdy powtarzana lekcja staje się oczywista dla fotografa. Ta wartość polega na świadomości, że możesz mieć na myśli określone zdjęcie, powiedzmy, zachodu słońca. Ta chwila już nadeszła i masz szansę. Brawo! Pakujesz swój sprzęt, wracasz do samochodu i spoglądasz przez ramię, gdy rybołow szybuje przez twoją poprzednią scenę i wyrywa łososia z nieruchomych złocistych wód. Szczęka opada, a żołądek uderza cię uczuciem tonięcia. (Lub cieszysz się, jak piękny był ten moment, ale to inny artykuł).
Kolejny przykład do rozważenia:
To pierwsze ujęcie było tym, o czym myślałem, gdy zdałem sobie sprawę, że zachód słońca raczej nie będzie oszałamiający. Chmury tworzyły się tam, gdzie słońce miało iść i wyglądał na blady zachód słońca nad Puget Sound. Strzelałem więc do przytłumionych wzorów gór olimpijskich, zanim zanurzyły się w Cieśninie Juan de Fuca.
Misja zakończona. A przynajmniej tak myślałem. Byłem gotowy do powrotu do domu, gdy wiał wiatr i łzy spływały mi po twarzy. Ale wytrzymałem trochę dłużej z uczniami, którzy byli ze mną, ponieważ wiem, że wszystko może się zmienić. 12 minut później przesunąłem się lekko w prawo, gdy słońce postanowiło wyskoczyć spod chmur na minutę lub dwie.
Świetny kolor na horyzoncie i na pewno opiekun. Ok, czas iść? Nie, jeszcze nie. Wystaw go i zobacz, co stanie się minutę i trzynaście sekund później, gdy mgła na pierwszym planie zapali się.
Nie musisz przechodzić przez ten moment, aby zrozumieć lekcję. Jeśli jesteś mądry. Niektórzy potrzebują tego doświadczenia, ale mam nadzieję, że niektórzy z was dostrzegą wartość i wezmą to sobie do serca, zanim uderzą się w czoło kilka sekund po odłożeniu aparatu.
Co możesz zrobić, aby zwiększyć cierpliwość do fotografii naturalnej? Wprowadzenie cierpliwości do ogólnego życia wymaga wysiłku, aby mieć ją dostępną do robienia zdjęć. Nie ma innego szybkiego rozwiązania niż lekkie spowolnienie, przyzwyczajenie się do spokojnych chwil w życiu, kiedy telewizor nie jest włączony i nie klikasz szaleńczo od linku do łącza w Internecie, szukając rozrywki. Medytacja pomaga niektórym ludziom, podczas gdy inni lubią ćwiczenia oddechowe. Przeczytanie co najmniej 20 stron dobrej książki jest również dobrym ćwiczeniem, ponieważ ćwiczy mózg, aby pozostać przy jednym temacie przez dłuższy czas.
Nie mówię, że wielozadaniowość nie jest dobra ani korzystna. Z pewnością są chwile, kiedy jest to dokładnie to, czego potrzeba. Ale jeśli chodzi o stanie w zimnie przez 20 minut, czekając, aż łoś byk przekroczy strumień, podczas gdy światło zaczyna zanikać z nieba, drugim najważniejszym elementem, który upewni się, że spakujesz się tego dnia, jest cierpliwość. Życzenie, by łoś się pośpieszył, nigdy, przenigdy nie pomoże.
A ty? Co znalazłeś, pomaga ci, gdy czekasz na strzał lub gdy po niej zostajesz i zobaczysz, co się wydarzy?