5 marca 2013 roku firma Nikon wypuściła obiektyw AF-S NIKKOR 80-400mm f / 4.5-5.6G VR, długo oczekiwaną aktualizację 80-400mm f / 4.5-5.6D VR, która została wypuszczona ponad 13 lat temu jako pierwszy obiektyw z technologią stabilizacji obrazu (redukcji drgań). Od dłuższego czasu niecierpliwie czekam na aktualizację tego obiektywu z wielu powodów. Po pierwsze, jest to jedyny budżetowy obiektyw Nikona, który może osiągnąć ogniskową 400 mm bez telekonwerterów.
Po drugie, jest to bardzo wszechstronny obiektyw z ogromnym zakresem ogniskowych, który może być bardzo przydatny podczas fotografowania sportów na świeżym powietrzu i dzikiej przyrody. Po trzecie, jest to stosunkowo lekki obiektyw, który można trzymać w ręku przez dłuższy czas, zwłaszcza w porównaniu z jakimkolwiek superteleobiektywem firmy Nikon. I wreszcie, stary Nikon 80-400 mm VR miał bardzo wolny silnik autofokusa i był prawie bezużyteczny dla wszystkiego, co się rusza, przez co Nikon 300 mm f / 4D był właściwie jedynym „budżetowym” teleobiektywem. Dlatego wielu z nas, strzelców Nikon, z pewnością przyjęło tę bardzo potrzebną, od dawna oczekiwaną aktualizację.
Nie chciałem się spieszyć z recenzją Nikona 80-400mm f / 4.5-5.6G VR, ponieważ chciałem mieć pewność, że przetestuję każdy aspekt obiektywu i w pełni zrozumiem jego zalety i wady, zwłaszcza w porównaniu z jego starszym bratem. Osobiście nigdy nie podobał mi się stary obiektyw Nikon 80-400 mm (więcej na ten temat poniżej), więc oprócz sprawdzenia, jak wypadł optycznie, moim głównym celem była ocena nowego 80-400 mm pod kątem poważnych prac związanych z dziką przyrodą. Mój Nikon 300mm f / 4D również jest od dawna oczekiwany na wymianę, a brak VR sprawia, że ciężko go używać w warunkach słabego oświetlenia.
Nowy 80-400 mm wyglądał bardzo obiecująco, kiedy patrzyłem na imponujące wykresy MTF, więc moim pierwszym celem było sprawdzenie, czy 80-400 mm może zastąpić mój stary obiektyw 300 mm f / 4D (który uwielbiam i używam przez cały czas podczas podróży). . Chciałem też porównać obiektyw z moim Nikonem 200-400mm f / 4G, z telekonwerterami i bez nich. Możliwość zastosowania telekonwerterów na nowych 80-400mm zabrzmiała dość intrygująco.
Do tej pory z radością stwierdzam, że dokładnie zbadałem ten obiektyw w różnych warunkach i spędziwszy blisko trzy miesiące z dwoma oddzielnymi próbkami obiektywów, mam teraz całkiem niezłe wyobrażenie o jego właściwościach użytkowych. W tej recenzji będę porównywał Nikona 80-400mm VR ze starszą wersją AF-D, a także innymi obiektywami, jak Nikon 300mm f / 4D, Sigma 50-500mm OS i Nikon 200-400mm VR.
Specyfikacje Nikon 80-400mm f / 4,5-5,6G VR
- Ogniskowa: 80-400 mm
- Maksymalna przysłona: f / 4,5-5,6
- Minimalna przysłona: f / 32-40
- Konstrukcja soczewki: 20 elementów w 12 grupach (z 4 soczewkami ED i soczewkami naniesionymi powłoką nanokrystaliczną)
- Kąt obrazu: 30 ° 10 '- 6 ° 10' (20 ° - 4 ° w formacie Nikon DX)
- Minimalna odległość ogniskowania: 1,75 m (5,74 stopy)
- Liczba listków przysłony: 9
- Rozmiar filtra / nasadki: 77 mm
- Średnica x długość (rozszerzenie od mocowania obiektywu): około 95,5 x 203 mm
- Waga: około 1570g
Szczegółowe specyfikacje obiektywu wraz z wykresami MTF i innymi przydatnymi danymi można znaleźć w naszej bazie danych obiektywów.
Obsługa i budowa obiektywów
Chociaż Nikon 80-400mm AF-S VR nie ma takiej samej, w pełni metalowej konstrukcji, jak drogie teleobiektywy Nikon pro, obiektyw jest nadal bardzo dobrze zbudowany. Tył obiektywu jest metalowy z tyłu, a przednie odsłonięte części obiektywu, podczas gdy oba pierścienie zoomu i ostrości (które są pokryte teksturowaną gumą), wraz z sekcją pomiędzy wszystkimi różnymi przełącznikami, są plastikowe. Obiektyw całkowicie zapada się na swojej najkrótszej ogniskowej 80 mm, a przednia soczewka przesuwa się bardzo blisko tubusu, prawie bez przestrzeni pomiędzy nimi. Gdy zaczynasz przybliżać, przednia część obiektywu zaczyna się wysuwać, osiągając maksymalną długość przy 400 mm. Lufa wewnętrzna jest wykonana z tworzywa sztucznego iw przeciwieństwie do niektórych tańszych obiektywów zmiennoogniskowych Nikona nie kołysze się po całkowitym wysunięciu. Soczewka będzie tu i ówdzie przyjmować lekkie nierówności (staraj się nie uderzać obiektywem, gdy jest całkowicie wysunięta), ale nie spodziewałbym się, że wytrzyma poważny upadek. W obiektywie znajduje się wiele ruchomych elementów obiektywu i każdy z nich może się przesunąć, jeśli obiektyw zostanie poważnie uderzony.
Plastikowe części nie oznaczają, że soczewka jest w jakikolwiek sposób tania lub że jej jakość jest poniżej normy. Wiele profesjonalnych obiektywów Nikon jest również wykonanych z twardej plastikowej obudowy, dzięki czemu są lżejsze, więc nie musisz się martwić. W rzeczywistości plastik lepiej znosi ekstremalne temperatury niż metal, ponieważ nie rozszerza się i nie kurczy jak metal, gdy temperatura szybko się zmienia. Co więcej, znacznie łatwiej jest trzymać plastik w ekstremalnie niskich temperaturach bez używania rękawiczek, a plastikowe części są rzeczywiście tam, gdzie normalnie trzymasz ręce, gdy trzymasz tę soczewkę.
Pierścień zmiany ogniskowej można łatwo obracać w zakresie od 80 do 400 mm i odwrotnie, z pewnym naturalnym oporem. W miarę upływu czasu to normalne, że ten opór słabnie - większość moich obiektywów zmiennoogniskowych była początkowo sztywniejsza i po kilku latach użytkowania znacznie łatwiej było się obracać.
Chociaż na mocowaniu obiektywu znajduje się gumowa uszczelka, która zapobiega przedostawaniu się kurzu i innych cząstek do aparatu, sam obiektyw nie jest w pełni uszczelniony. Starsze 80-400mm nie było uszczelnione przed warunkami atmosferycznymi i nie miało też gumowej uszczelki. Powinno być dobrze w lekkim deszczu, ale nie wystawiałbym go zbyt długo w cięższy deszcz lub ekstremalną wilgoć. Nie spodziewam się jednak, że obiektyw utknie w niskich temperaturach, jak to ma miejsce w przypadku niektórych tanich plastikowych soczewek z zestawu. Mimo to zachowaj ostrożność, gdy masz do czynienia z ekstremalnymi temperaturami i pamiętaj o stopniowej zmianie temperatury, aby zapobiec kondensacji i gromadzeniu się wody wewnątrz obiektywu.
Jeśli chodzi o wagę, Nikon 80-400 mm AF-S VR jest zdecydowanie lżejszy niż jakikolwiek inny teleobiektyw Nikon pro, ale nadal jest o 200 gramów cięższy niż jego poprzednik, a nawet nieco cięższy niż Nikon 70-200 mm f / 2.8G VR II. . Jest też bardziej masywny niż oba - tubus obiektywu jest szerszy, a długość jest mniej więcej taka sama jak w przypadku złożonego obiektywu 70-200 mm. Zobacz, jak porównują się aparaty Nikon 300 mm f / 4D, Nikon 80-400 mm AF-S VR i Nikon 70-200 mm f / 2.8G VR II:
Najwyższym w grupie jest Nikon 300 mm f / 4D, a za nim Nikon 70-200 mm f / 2.8G VR II. Teraz to jego rozmiar zwinął się przy 80 mm i bez osłony obiektywu. Po całkowitym wysunięciu obiektywu i założeniu osłony obiektywu wydłuża się on prawie dwukrotnie i staje się najdłuższym z trzech:
Mówiąc o osłonach przeciwsłonecznych, warto mieć je cały czas na obiektywie, tak jak w starszych 80-400 mm. Nie bez powodu kaptur jest tak długi! Nawet niewielka ekspozycja na jasne źródło światła może spowodować poważne problemy z efektami zjawy i flary. Spójrz na następujący przykład:
Widzisz paskudną flarę po prawej dolnej stronie obrazu? Słońce nie znajdowało się w kadrze, ale kąt, pod jakim promienie słoneczne padały na soczewkę, powodował efekt flary. Dlatego staraj się trzymać obiektyw z dala od jasnych źródeł światła i zawsze używaj osłony! Poza tym i tak lepiej jest zachować kaptur dla ochrony. Podoba mi się, jak Nikon zaprojektował nową osłonę przeciwsłoneczną HB-65. Mocuje się bezpiecznie do obiektywu i ma system blokady, podobnie jak osłony przeznaczone do najlepszych profesjonalnych obiektywów Nikkor. Nie chwieje się i nie odłączy się bez naciśnięcia przycisku zwalniającego z boku.
Jeśli zastanawiasz się, jak obiektyw wypada na tle dużego szkła pro, spójrz na poniższe porównanie z Nikonem 200-400mm f / 4G VR:
Obroża do statywu
Nikon 80-400 mm AF-D był znany ze swojej notorycznie złej kołnierza statywu i stopki, przez co obiektyw był podatny na wiele wibracji po zamontowaniu na statywie. Podczas gdy Nikon wykonał lepszą robotę z kołnierzem statywu w 80-400 mm AF-S, integrując go bardziej z tubusem obiektywu, stopka obiektywu jest nadal za krótka dla tego obiektywu, jak widać poniżej:
W przypadku takiego obiektywu stopka powinna być dłuższa i powinny być dwa gwinty mocujące, a nie tylko jeden. Nie wiem, dlaczego firma Nikon wciąż projektuje te praktycznie bezużyteczne kołnierze do statywów w swoich słabszych teleobiektywach - w porównaniu z obrożami innych producentów są one o wiele lepsze. Jeśli masz już obiektyw lub planujesz go kupić, poważnie planowałbym wymianę kołnierza Nikona na stopkę typu arca-swiss firmy Kirk Enterprises:
Zwróć uwagę, o ile dłuższa jest stopa statywu w porównaniu z wersją standardową. Istnieją dwa powody, dla których stopa statywu Kirka jest lepsza: a) rozkłada ciężar i równowagę na całej stopie, a nie na jednym miejscu, ponieważ dotyka soczewki w dwóch miejscach oraz b) ma stopkę szybkiego zwalniania arca-swiss, którego i tak chcesz używać do długich soczewek. Jeśli miałeś do czynienia z jakimkolwiek super teleobiektywem firmy Nikon w przeszłości, prawdopodobnie już wiesz, że arca-swiss to jedyna droga, którą możesz zrobić, jeśli kiedykolwiek zechcesz zamontować te soczewki na głowicy gimbala.
