Dzisiaj nadal przyglądamy się kilku wskazówkom dla początkujących, którzy chcą odkrywać świat makrofotografii. Zapoznaj się z częścią 1 tego artykułu w sekcji Fotografia makro dla początkujących, część 1.
W makrofotografii powinieneś dążyć do uchwycenia ostrego obrazu swojego malutkiego obiektu, przy czym cały - lub prawie cały - obiekt jest ostry. Korzystanie z obiektywu makro w lustrzance cyfrowej to optymalny sposób podróżowania.
Należy wziąć pod uwagę jeszcze jedną rzecz: fotografowany obiekt należy trzymać nieruchomo, a aparat należy zablokować.
Do zdjęć makro potrzebny jest stabilny aparat i obiekt, mała przysłona obiektywu i długi czas otwarcia migawki. Wtedy potrzebujesz więcej światła, aby poradzić sobie z dłuższym czasem otwarcia migawki.
Zachowaj dystans
W przypadku fotografowania w trybie makro optymalna odległość między aparatem a obiektem jest duża. Umieść aparat zbyt blisko obiektu i istnieje duża szansa, że rzucisz na niego cień aparatu; ze zbyt małej odległości możesz zniekształcić obiekt.
Używając trybu makro na aparacie kompaktowym lub lustrzance cyfrowej i chcąc uchwycić bardzo, bardzo zbliżony szczegół obiektu, najprawdopodobniej ustawisz obiektyw na najszerszy kąt / najkrótszą ogniskową. Stwarza to również możliwość zniekształcenia optycznego.
Obiektywy makro do lustrzanek cyfrowych najlepiej wybrać przy dłuższych ogniskowych: wielu producentów obiektywów sprzedaje obiektyw makro 100 mm - idealny do tego zadania.
Canon i inni produkują stabilizowane soczewki makro. Pomysł jest w zasadzie rozsądny: jeśli musisz trzymać aparat / obiektyw podczas robienia ujęć robaka z bliska, stabilizowany obiektyw wydaje się być odpowiedzią na potrzebę stabilnego aparatu.
Prawda jest taka, że w równaniu jest zbyt wiele zmiennych: poruszająca się kamera, poruszająca się ostrość, poruszający się obiekt. A potem musisz odpowiednio wykadrować ujęcie.
Najlepszym podejściem jest stabilne trzymanie aparatu.
Kilku wybranych
Niektóre aparaty oferują regulację obiektywu / szybkości migawki w trybie makro.
Canon PowerShot S5 IS ma długi obiektyw z 12-krotnym zoomem optycznym oraz 8,0 milionów pikseli przechwytywania obrazu.
I ma wspaniały tryb makro: w przeciwieństwie do większości innych aparatów cyfrowych, przycisk makro w tym aparacie to osobny element sterujący umieszczony na tubusie obiektywu, a nie na pokrętle trybu. W takim układzie można wybrać priorytet migawki lub przysłony i makro jednocześnie.
Teraz możesz zmniejszyć przysłonę obiektywu do minimalnego ustawienia i uzyskać optymalną głębię ostrości, gdy aparat znajduje się blisko obiektu.
Kolejnym modelem przyjaznym dla makr jest Canon PowerShot SX100IS. Jest niezwykle dobrze ustawiony do fotografowania w trybie makro: dzięki SX100IS można włączyć tryb makro wraz z preselekcją przysłony, umożliwiając wybór małej przysłony dla głębi. Ten aparat ma 10-krotny zoom i 8,0 megapikseli obrazu.
Innym pretendentem do maksymalnej stawki makro jest model Olympus SP-5500UZ. Są inni, którzy mają tę samą korzyść. Oprócz niezwykłego obiektywu z 18-krotnym zoomem optycznym ma on 7,1 megapiksela na matrycy CCD. Po wybraniu trybu makro aparat nadal umożliwia korzystanie z zoomu, dzięki czemu można się wycofać i nadal robić duże zbliżenia.
W nieco inny sposób Ricoh Caplio R6 pomaga oświetlać obiekty w trybie makro, co jest często trudnym zadaniem z aparatem umieszczonym tak blisko obiektu. Funkcja Ricoh Auto Soft Flash tłumi moc błysku aparatu. Pozwala to uniknąć „wymycia” obiektu z bliskiej odległości.
Przeglądanie
Podczas robienia zdjęć makro kamerą cyfrową zawsze używaj ekranu LCD do podglądu - nigdy nie używaj wizjera optycznego. Użyj celownika optycznego, a napotkasz błąd paralaksy… to, co widzisz w wizjerze, nie jest tym, co sfotografuje aparat.
Zniekształcenie
Optyka aparatu cyfrowego kompaktowego to kompromis między rozmiarem a ceną. W przypadku aparatów budżetowych prawdopodobnie napotkasz zniekształcenie sferyczne: zdjęcia zrobione na szerokim końcu (nawet w makro!) Zoomu będą rozchodzić się na krawędziach; zdjęcia wykonane z zoomem ustawionym na tele mogą wykazywać zniekształcenie, które zmusza krawędzie obrazu do wyginania się do wewnątrz, jak poduszka do szpilek.
Spróbuj sfotografować kwadratowy obiekt - na przykład znaczek - a zobaczysz, o co mi chodzi. Rozwiązaniem jest użycie filtru Spherize w programie Photoshop, aby wyrównać zniekształcenie beczkowate na obrazie, na który ma to wpływ.
Głębia pola
Jest to prawdopodobnie główny czynnik udanego fotografowania makro. Kiedy się skupiasz, głębia ostrości obejmuje płaszczyznę, na której się skupiasz, oraz obszar przed i za tą płaszczyzną. Połowa najostrzejszego obszaru będzie z przodu samolotu, a połowa za nim.
Głębia ostrości zmienia się w zależności od przysłony obiektywu, ogniskowej i odległości między aparatem a obiektem. Właściwe jego użycie pozwoli uzyskać bardzo ostry obiekt z miękkim tłem: miękkie tło izoluje obiekt, dzięki czemu ostro się wyróżnia.
Bez zamieszania
Uważaj, aby ustawić obiekt makro na odpowiednim tle: bez zagmatwanych plam, bez jasnych plam; ciemne tło dla jasnych obiektów i odwrotnie.
Oświetlenie
Prawdopodobnie ustawiłeś aparat zaledwie kilka centymetrów od obiektu. Lampa błyskowa jest bezużyteczna z bliskiej odległości roboczej - prześwietliłaby strzał. Jeśli pracujesz w przefiltrowanym świetle dziennym (mój ideał), możesz pomóc, rozpraszając małe odbłyśniki wokół obiektu. Ale w większości przypadków będziesz musiał żyć z istniejącym poziomem oświetlenia otoczenia.
Prawdopodobnie optymalnym oświetleniem do pracy w makrofotografii jest założenie na obiekt zasłony z półprzezroczystego materiału (np. Papieru ryżowego). W ten sposób można fotografować w jasnym świetle słonecznym, gdy obiekt jest oświetlony miękkim światłem.
Strata światła
Jeśli pracujesz z lustrzanką cyfrową, możesz chcieć użyć przedłużaczy lub zbliżenia mieszków do robienia zdjęć makro. Jeśli to zrobisz, napotkasz jeden problem: im bardziej obiektyw zostanie wysunięty od czujnika obrazu, tym większa będzie utrata światła, co wymaga użycia większej przysłony obiektywu.
Skupiać
W makrofotografii warto mieć pełną kontrolę nad ustawieniem ostrości - zwłaszcza gdy chcesz mieć kontrolę nad tą częścią obiektu, na której chcesz ustawić ostrość. Jeśli Twój aparat umożliwia ręczne ustawianie ostrości, użyj go i ręcznie ustaw ostrość na tej części naszego obiektu, która jest głównym przedmiotem zainteresowania.
