Zdefiniowane w Wikipedii jako „znaki, które obejmują odległość między dwoma punktami”, same linie nie brzmią szczególnie fascynująco. Ale kiedy się nad tym zastanowić, podstawą sztuk wizualnych jest użycie linii. Weźmy na przykład malarstwo; wiele obrazów zaczyna się od rysunków liniowych. Te linie przecinają się, tworząc kształty. Kształty są następnie wypełniane tonem i kolorem, a proces jest kontynuowany, budując na rusztowaniu linię, aby stworzyć obraz.
Nic dziwnego, że linia jest prawdopodobnie najbardziej wszechstronnym z elementów sztuki. W fotografii każde zdjęcie opiera się na reprodukcji sceny zbudowanej za pomocą linii. Nawet fizyczne krawędzie zdjęcia są podyktowane liniami ramki fotograficznej, w której się ona znajduje.
Poprzez celowe włączenie różnych typów linii do obrazu, fotograf może przejąć większą kontrolę nad sposobem odczytywania obrazu. W tym miejscu przyjrzymy się różnym typom i cechom linii oraz powodom, dla których warto nadać im priorytet w swojej fotografii.
Dlaczego warto korzystać z linii?
Jako jeden z nieodłącznych elementów sztuki, linia odwołuje się do naszego wrodzonego zrozumienia wizualnego krajobrazu. Wyznaczając kształt i formę, linia tworzy narrację na obrazie, prowadząc oko widza po fotografii. Stosowanie różnych form linii nadaje obrazowi emocjonalny ton, natomiast linie prowadzące tworzą optyczny wejście i Wyjście punkt. Poprzez uważne włączenie linii do fotografii możesz przejąć kontrolę nad spojrzeniem widza, maksymalizując w ten sposób prezencję i siłę oddziaływania.
Rodzaje linii
Drzewa, budynki, drogi czy rzeki - linia nabiera nowego życia w zależności od środowiska. Skupienie się na określonych typach linii tworzy połączenia z widzem i buduje obrazy, które mają głębię i treść.
Poziomy
Horyzont to linia oddzielająca niebo od ziemi. Pochodzący z greckich słów oznaczających „oddzielanie kręgu”, „dzielenie” i „oddzielanie”, horyzont dyktuje nam kierunek, w jakim się orientujemy. Wyznacza najdalszą odległość, jaką widzi oko. Jeśli horyzont jest zasłonięty, powstałe połączenie ziemi i nieba nazywa się widoczny horyzont. Niemniej jednak linia pozioma jest nieodłącznie związana z naturą.
Poziome linie odczytywane są jako organiczna obecność na zdjęciu. Nasze skojarzenia ze stopniowym wschodem i zachodem słońca nad horyzontem wywołują poczucie czasu i rytmu. Ponieważ ludzie zazwyczaj śpią w pozycji poziomej, poziome linie kojarzą nam się z relaksacją, odpoczynkiem i stabilnością.
To powiedziawszy, większość podróży przebiega po poziomej trajektorii, co oznacza, że poziome linie mogą również oznaczać poczucie ruchu. W sytuacjach obejmujących fotografowanie panoramiczne lub fotografowanie z długim czasem otwarcia migawki ścieżka poziomej linii zakotwicza obraz na czytelnej osi, akcentując ruch poprzez rozmycie ruchu i nadając obrazowi wyjątkową dynamikę.
Pionowy
Pionowa linia zaczęła być postrzegana jako symbol cichej wytrwałości. Utrzymując integralność fotografii poprzez nasze wizualne skojarzenia z siłą, pionowe linie dodają fotografii witalności.
Jak wspomniano wcześniej, ludzie śpią poziomo i stoją pionowo, tworząc wizualne skojarzenie między energią a byciem wyprostowanym. Wykrzyknik jest tego kolejnym przykładem. Jego pionowe uderzenie zawieszone jest nad kropką, aby przekazać działanie i energię na końcu zdania.
Choć kojarzona z niezłomnymi strukturami miejskimi, pionowa linia może nadal przywracać naturze, wyznaczając wzrost wraz z upływem czasu. Nasiona epigeal przepychające się przez ziemię podążają pionową ścieżką w kierunku słońca, kultywując zestawienie między środowiskiem miejskim i naturalnym.
Przekątna
Jako jeden z pierwszych zachodnich artystów, który całkowicie skupił się na niereprezentacyjnych formach malarstwa, Wassily Kandinsky intensywnie eksperymentował z elementami geometrycznymi, które składają się na dzieło sztuki. Opublikowany w 1926 roku Kandinsky napisał obszernie o artystycznych atrybutach linii w swojej książce Punkt i linia do płaszczyzny. W książce stwierdził, że „trzecia linia to przekątna, która w schematycznej formie odchodzi od obu (linii pionowej i poziomej)… pod tym samym kątem… okoliczność, która determinuje jej dźwięk wewnętrzny… linia ukośna jest najbardziej zwięzłą formą możliwość nieskończonego… ruchu ”.
Obraz Wassily'ego Kandinsky'ego dzięki uprzejmości Wikimedia Commons
Przekątne, często schodzące z pierwszego planu w głąb fotografii, jako linie wiodące, podnoszą obraz ze strony. Powtarzane w ścisłej koniunkcji lub zygzakowate ukośne linie tworzą wibrację, która gra z naszym wzrokiem jak złudzenie optyczne.
Wolna od ograniczeń orientacji pionowej / poziomej, ukośna linia działa jak wizualny ul aktywności. Podczas gdy ciągłe poziome i pionowe linie sugerują zastój, ukośna linia balansuje między nimi, generując namacalne poczucie energii kinetycznej.
Zakrzywiony
Od czasów wczesnego człowieka krzywe fascynowały sztuki wizualne. Proste w tworzeniu, ale wizualnie złożone, dekoracyjne zastosowanie krzywych zostało odkryte na niezliczonych przykładach starożytnej sztuki.
Sztuka megalityczna z zakrzywionymi rozgraniczeniami dzięki uprzejmości Wikimedia Commons
Przyjęta jako tradycyjna koncepcja sztuki w rzeźbie starożytnej Grecji i Rzymu, wiele postaci zostało wyrzeźbionych na podwójnej krzywizny S. Ta krzywa S została ogłoszona „linią piękna” przez XVIII-wiecznego malarza, satyryka i pisarza Williama Hogarth. Hogarth powiedział, że krzywa oznaczała ożywienie i aktywność, w przeciwieństwie do „prostych, równoległych linii lub prostopadłych przecinających się linii, które oznaczają zastój, śmierć lub przedmioty nieożywione”.
Jako linia krzywe łączą punkt A z punktem B. Różnica polega na ścieżce, którą pokonuje zakrzywiona linia, pokonując zakręty i spadki przed dotarciem do celu. Zakrzywiona rzeka wijąca się przez krajobraz może łączyć pierwszy plan z tłem, ale robi to w swoim czasie, dając poczucie spokoju i spokoju.
Domniemane linie
Być może najbardziej intrygująca ze wszystkich, domniemana linia jest implikowana przez inne wizualne elementy obrazu. Gestykulacje, interesujące miejsca, linie wzroku, strzałki, podobieństwa i ruch tworzą niejawne linie. Te domniemane linie ciągną oko widza z jednego punktu do drugiego w ramach kadru.
Bez ścisłego stosowania fizycznej linii, sugerowane linie nadają obrazowi rozmach i narrację. Pomyśl o starożytnych astrologach łączących gwiazdy za pomocą sugerowanych linii, aby stworzyć niebiańskie istoty. Albo ruch samochodu w określonym kierunku, omiatający oko widza wraz z obiektem. Żaden z przykładów nie wykorzystuje dedykowanej linii. Jednak każdy z nich tworzy sieć linii, dzięki czemu obraz jest bardziej interesujący i czytelny.
Charakterystyka linii
Wraz z innymi rodzaje linii, są różne cechy linii. Gruby, cienki, miękki i twardy. Te cechy decydują o charakterze linii, dodając głębi i zainteresowania obrazowi.
Szerokość
Szerokość linii odnosi się do jej grubości. Podyktowane rzeczywistą fizycznością grubsze linie są mocniejsze i mają odważniejszą prezencję. Cienka kreska jest łatwiejsza do zerwania i dlatego ma delikatniejsze konotacje. Szerokość odnosi się również do zwężania się linii. Linia, która znika w tle obrazu, tworzy wizualną iluzję głębi. Linia o nierównej lub nierównej szerokości oznacza poczucie figlarności, faktury lub niepokoju.
Długość
Długość obejmuje całkowitą długość linii. Krótka linia wskazuje natychmiastowość lub działanie. Długie linie oznaczają poczucie przestrzeni i spokoju. Długość również dyktuje ciągłość linii. Przerywana linia sprawia wrażenie ruchu, niczym odcisk kroków na piasku. Ciągłe linie, takie jak te często spotykane w krajobrazach, są bardziej zrelaksowane.
Uczucie
Wrażenie linii decyduje o jej wizualnej wrażliwości. Wrażliwość na dotyk to sposób, w jaki widz czuje o temacie, patrząc tylko na niego. Przez całe życie gromadzimy mentalny bank wrażeń fizycznych, które napotykamy. Po wizualnej stymulacji, aby uzyskać dostęp do tego banku mentalnego, mentalnie doświadczamy wrażeń bez faktycznego dotykania podmiotu. Na przykład obraz linii zwężającej się ku ostrołu może wywołać wrażenie ukłucia szpilką. Wykorzystując dotykowe cechy linii (takie jak okrągłość lub szorstkość), fotograf może przyciągnąć widza zarówno fizycznie, jak i wizualnie.
Kierunek
Jak omówiono powyżej, linia może kiełkować z dowolnego kierunku. W zależności od tematu (i orientacji aparatu) linia może być pionowa, pozioma, ukośna lub zakrzywiona. Kierunek linii dramatycznie zmienia odczyt obrazu, tworząc (lub dekonstruując) scenę. Na przykład linia pozioma wywołuje poczucie natury i czasu, podczas gdy linia ukośna ładuje obraz energią.
Skupiać
Ostrość linii jest podobna do miary ostrości na fotografii. Niektóre linie mogą być ostre, inne rozmyte lub niewyraźne. Skupienie linii ilustruje, jak płynnie wtapia się ona w inne segmenty zdjęcia. Ostra linia to gwałtowny kontrast, przykuwający uwagę. Rozmyta lub niewyraźna linia jest bardziej subtelna, przechodząc od jednego tematu do drugiego, tworząc delikatne przejście między tematem.
Kolor
Z kolorem wiąże się ogromna liczba skojarzeń emocjonalnych. Badania zakorzenione zarówno w doświadczeniu kulturowym, jak i uniwersalnym, pokazują, że różne kolory mają różny wpływ na mózg. Oznacza to, że widz będzie miał inne wrażenia wizualne w oparciu o kolorystykę zdjęcia.
Kolor linii znacząco wpływa na odczytanie zdjęcia. Na przykład żółta linia może oznaczać energię lub nawiązywać do niebezpieczeństwa. Niebieska linia może oznaczać spokój lub wodę. Takie konotacje kształtują wynik obrazu, tworząc harmonię (lub dysharmonię) i dodając efekt.
Emocja
Konotacje emocjonalne rządzą doświadczeniem widza. Na przykład postrzępione linie wywołują wrażenie energii i niepokoju, podczas gdy serpentyna S krzywa kultywuje bardziej swobodną atmosferę.
Od miejskich abstrakcji i krajobrazów po ludzką formę, linia przemawia do naszych zmysłów na poziomie psychologicznym. Niezależnie od tego, czy jest to zakrzywione, poziome, postrzępione czy ukośne, nasze wrodzone skojarzenia sprawiają, że linia jest cennym narzędziem do przekazywania emocji.
Wniosek
Jak powiedział kiedyś malarz Jean-Michel Basquiat, „każda linijka coś znaczy”. Aby uzyskać efektowny obraz, różne składniki kompozycji muszą łączyć się w spójny zbiór informacji. Jako jeden z najbardziej wszechstronnych elementów wzornictwa, linia przemawia do naszego poczucia świata. Dzięki uważnemu połączeniu typów i cech linii, jako fotograf możesz przekazać widzowi wyjątkowe przeżycie zarówno na poziomie świadomym, jak i podświadomym.