Fotografowanie architektury wnętrz może być trudne. Oto sześć wskazówek, które pomogą Ci odnieść większy sukces w tego typu fotografowaniu.
Ogniskowa 21 mm, f / 11, ISO 100, 1/200. Użyto jednej zewnętrznej lampy błyskowej.
1) Zawsze używaj statywu
Są dwa główne powody, dla których zawsze chcesz używać statywu do fotografii architektury.
Po pierwsze, statyw doskonale ustabilizuje ustawienie aparatu / obiektywu, co w pełni niweluje jakąkolwiek możliwość rozmycia obrazu podczas trzymania aparatu w ręce. Dodatkowo, jeśli jesteś na statywie, znacznie łatwiej jest upewnić się, że aparat jest ustawiony poziomo (omówię znaczenie aparatu poziomego w dalszej części tego artykułu).
Po drugie, nie ma dobrego powodu, aby NIE używać statywu (kieruję się ogólną zasadą, że jeśli nie ma dobrego powodu, aby nie mieć statywu, zawsze go używam). Gdybyś śledził obiekty, które wymagały szybkiego ruchu i zmiany składu, przeszkodą byłby statyw. Ale w przypadku fotografii architektury Twoja kompozycja zawsze będzie dla Ciebie przyjemna i spokojna, dając Ci cały czas na odpowiednie ustawienie kadru. Idealna sytuacja na statyw.
Ogniskowa 21 mm, f / 11, ISO 100, 1/120. Użyto jednej zewnętrznej lampy błyskowej.
2) Jeśli to możliwe, używaj lampy błyskowej
Jeśli fotografujesz pokój w pomieszczeniu bez lampy błyskowej, zazwyczaj cienie są rozrzucone po całym pomieszczeniu. Korzystanie z lampy błyskowej w architekturze wnętrz pomoże zrównoważyć ekspozycję w całym kadrze.
Tak zwykle używam lampy błyskowej. Umieść lampę błyskową na statywie lub stojaku i umieść ją kilka stóp od aparatu (z każdej strony aparatu, jeśli używasz dwóch lamp błyskowych w większych pomieszczeniach) i jedną stopę za aparatem. Skieruj lampy błyskowe tak, aby były skierowane w górę w sufit, ale także nieco z dala od fotografowanego pomieszczenia. Pod tym kątem światło z lamp błyskowych oświetla pomieszczenie pośrednio (tj. Odbija się od sufitu i ścian), tworząc miękkie, równomierne światło wypełniające dla fotografowanego pomieszczenia. Ustaw lampy ręcznie na połowę mocy (jeden przystanek poniżej pełnej mocy) i strzelaj!
To było trudne zdjęcie, ponieważ moja lampa błyskowa odbijała się od okien bez względu na to, gdzie ją ustawiłem. Zrobiłem więc dwa zdjęcia (jedno z lampą błyskową i jedno bez) i zamaskowałem je razem w Photoshopie. Okna widoczne na tym zdjęciu pochodzą ze zdjęcia bez lampy błyskowej, a reszta pokoju pochodzi ze zdjęcia z lampą błyskową.
3) Podczas kręcenia całych pomieszczeń nie rób zdjęć zbyt szeroko
Kiedy po raz pierwszy zacząłem robić zdjęcia próbne do fotografii architektonicznej, użyłem najszerszego kąta obiektywu, jaki mogłem zdobyć, aby sfotografować całe pokoje. Myślałem, że dzięki ultraszerokokątnemu obiektywowi mógłbym uzyskać więcej miejsca w kadrze. Ale więcej nie zawsze znaczy lepiej. Szybko zauważyłem wysoki poziom zniekształcenia w kierunku krawędzi kadru, szczególnie w mniejszych pomieszczeniach, gdzie krawędzie kadru znajdowały się pod szerokim kątem do aparatu.
Tak więc eksperymentowałem z różnymi ogniskowymi i doszedłem do wniosku, że między 21 mm a 28 mm zapewnia najbardziej praktyczną równowagę między ograniczonymi zniekształceniami a wystarczająco szeroką klatką, aby uchwycić charakter i obecność sceny. Bardzo szerokie soczewki (tj. 14 lub 15 mm) sprawią, że boki ramki będą wyglądać dziwnie rozciągnięte i wychodzą z płaszczyzny poziomej, nawet po korekcji w postprodukcji.
Jeśli jesteś w sytuacji, w której 21 mm nie uchwyci wystarczająco dużo sceny, zawsze opcją jest panorama - co ładnie przechodzi w następną wskazówkę:
To był wyjątkowo ciemny pokój, nawet przy włączonych wszystkich światłach. Tak więc, podobnie jak na poprzednim zdjęciu, ułożyłem dwa ujęcia: jedno wyeksponowane dla pokoju i jedno wyeksponowane dla okien i połączyłem je w Photoshopie.
4) Wypróbuj panoramy, aby uzyskać bardzo szerokie ujęcia
Ustaw aparat pionowo na statywie (co spowoduje utworzenie wyższej panoramy). Następnie, upewniając się, że w każdym ujęciu odpowiednio nakładasz się na scenę, postaraj się, aby kamera obracała się w idealnie równej, poziomej płaszczyźnie, z punktem obrotu mniej więcej w miejscu styku obiektywu z aparatem.
Jeśli punkt obrotu jest zbyt daleko do przodu (tj. Gdzieś na obiektywie) lub zbyt daleko do tyłu (tj. Na korpusie aparatu), panorama będzie zniekształcona. Na przykład na poniższym obrazku punkt obrotu znajdował się na korpusie aparatu (za idealnym miejscem, w którym obiektyw styka się z aparatem). W rezultacie panorama ma dziwny rodzaj wypukłej dystorsji.
To jest panorama obejmująca siedem obrazów. Widzisz, jak sztucznie „zaokrąglone” są ściany? Dzieje się tak podczas fotografowania panoramy, jeśli aparat / obiektyw nie są prawidłowo ustawione na statywie.
5) W miarę możliwości staraj się strzelać tylko do jednej lub dwóch ścian
Dwa ujęcia ścian zazwyczaj dają widzowi najbardziej przyjemny do oglądania obraz pod względem geometrycznym. Po wprowadzeniu trzech (lub więcej) ścian, zdjęcie może wydawać się nieco niezręczne, jeśli nie jesteś ostrożny z kompozycją.
Ogniskowa 21 mm, f / 11, ISO 100, 1/120. Użyto jednej zewnętrznej lampy błyskowej.
Powyższe ujęcie to typowa scena z dwiema ścianami, ze ścianami stykającymi się pod standardowym kątem 90 stopni. Poniższy obraz przedstawia ten sam pokój, z wyjątkiem tego, że cofnąłem się o kilka stóp, aby celowo uwzględnić trzecią ścianę po lewej stronie ramy.
„Trzecia ściana” po lewej stronie tego ujęcia tworzy nienaturalną i nieprzyjemną wizualnie scenę.
Nie wiem jak wy, ale dla mnie powyższe zdjęcie wygląda kompozycyjnie niezręcznie i dezorientująco z powodu trzeciej ściany po lewej. Wszystko to powiedziawszy, podobnie jak zasada trójpodziału może czasami zostać złamana, aby zrobić zdjęcie, czasami uzyskanie trzech ścian na zdjęciu jest w porządku - pod warunkiem, że wszystko jest wyrównane geometrycznie.
Prawidłowo ustawione ujęcie z trzech ścian. Ogniskowa 21 mm, f / 11, ISO 100, 1/200.
6) Upewnij się, że aparat jest idealnie wypoziomowany
Wreszcie, co nie mniej ważne, upewnij się, że kamera nie jest pochylona w górę lub w dół ani w lewo lub w prawo. Takie wykonanie, nawet nieznaczne, będzie wymagało uporządkowania poprodukcyjnego. Oto przykład tego, o czym mówię:
Na tym zdjęciu aparat / obiektyw nie były ustawione poziomo na statywie. Były lekko pochylone w kierunku ziemi, tworząc sztucznie pochylone ściany.
Widzisz, jak skośne są okna? Najwyraźniej nie jest to dokładny obraz pomieszczenia, jest to skutek nieznacznego pochylenia kamery w dół. Zobaczmy teraz, co robi różnica, jeśli kamera jest ładna i wypoziomowana.
Aparat / obiektyw prawidłowo spoziomowany na statywie. Ogniskowa 21 mm, f / 8, ISO 100, 1/120. Bez lampy błyskowej (w tym pomieszczeniu było dużo światła słonecznego, aby oświetlić go bez sztucznej pomocy)
Bycie na poziomie robi OGROMNĄ różnicę. Istnieje kilka sposobów, które pomogą Ci idealnie wypoziomować aparat podczas komponowania ujęcia. Większość współczesnych aparatów ma wbudowaną poziomicę, więc kiedy patrzysz w wizjer, na ekranie ostrości pojawiają się linie, które przechylają się, gdy kamera się przechyla. Kiedy te linie są wypoziomowane, wiesz, że kamera jest wypoziomowana.
Możesz też użyć poziomicy, która wsuwa się w gorącą stopkę aparatu. Kiedy mały bąbelek jest wyśrodkowany, aparat jest wypoziomowany. Możesz kupić poziomicę do gorących butów w każdym sklepie fotograficznym za zaledwie kilka dolców. Używam poziomicy, ponieważ są one dokładniejsze niż linie wewnątrz wizjera.
Na tym zdjęciu użyłem Photoshopa do zdjęcia aparatu, obiektywu i statywu, które były odbite w lustrze. Czasami strzelanie do lustra jest nieuniknione, a kiedy to robisz, konieczne jest klonowanie w Photoshopie.
Wniosek
Podobnie jak w przypadku każdego rodzaju fotografii, najważniejszym aspektem wykonania właściwego zdjęcia jest poświęcenie czasu i upewnienie się, że kompozycja i ekspozycja są dokładnie takie, jakich chcesz. Jedną z zalet fotografii architektonicznej jest to, że kompozycja i obiekt nigdy się nie poruszą (chyba że go poruszysz), więc nie ma potrzeby spieszyć się z fotografowaniem.