Mistrzowie fotografii: Bruce Davidson, mistrz metra

Coney Island, NY. 1959. Z Brooklyn Gang - Bruce Davidson / Magnum

Wszyscy możemy się wiele nauczyć, studiując pracę fotografa Bruce'a Davidsona. Urodzony w pobliżu Chicago w 1933 roku Davidson intensywnie fotografował od ponad 50 lat, w tym takie tematy, jak Ruch Praw Obywatelskich na początku lat 60., cyrkowcy, gang brooklyński, hiszpański Harlem i pięcioletni projekt w nowojorskim metrze w twarde dni lat 80-tych. Kilku z jego głównych wpływów to Robert Frank, W. Eugene Smith i Henri Cartier-Bresson. Davidson dołączył do agencji fotograficznej Magnum w 1958 roku.

Poza intymnym stylem fotograficznym Davidsona, który musisz obejrzeć w całości w kilku jego projektach, aby poczuć, istnieje kilka bardzo ważnych lekcji, których może cię nauczyć o własnej pracy.

Wiele prac Davidsona skupiało się na serialach i projektach. Jednym z jego najważniejszych dzieł jest East 100th Street, gdzie uchwycił życie w jednym bloku we wschodnim Harlemie pod koniec lat 60. Podczas gdy wielu fotografów mogło próbować uchwycić East Harlem w całości, Davidson doszedł do tego. Zapoznał się z mniejszym obszarem, na którym jest dużo życia, i opowiedział obszerne historie, zawężając temat. Koncentrując się na małej części dużego obszaru, był w stanie znacznie lepiej poznać i zażywać swoich poddanych.

East 100th Street, hiszpański Harlem, 1966 - Bruce Davidson / Magnum

Davidson spędził także czas podążając za brooklyńskim gangiem młodych Jokerów w 1959 roku i stworzył serię działań na rzecz praw obywatelskich, kiedy podążał za grupą jeźdźców wolności na południu (w 1961 r.) W niebezpiecznych sytuacjach.

Oprócz umiejętności technicznych, jednym z głównych atutów Davidsona było ustalenie, gdzie są interesujące historie i postawienie się tam, gdzie toczy się akcja. Potem zbliżył się i zaznajomił ze swoimi poddanymi. Ten pomysł może cię denerwować, ale na podstawie niektórych jego pism widać, że był zdenerwowany również w niektórych momentach. Jednak nie pozwolił, żeby to go powstrzymało. Zbliżył się do swoich bohaterów i ta bliskość jest widoczna w jego obrazach. To jeden z najważniejszych aspektów tego, dlaczego jego zdjęcia odnoszą tak duży sukces.

Nowy Jork, 1962 - Bruce Davidson / Magnum

Chociaż ta intymność była bardzo ważna w jego pracy, Davidson nie wydawał się uważać siebie za fotografa dokumentalnego, stwierdzając: „Fotografia dokumentalna sugeruje, że po prostu się cofnij, że nie jesteś na zdjęciu, po prostu nagrywasz. Jestem na obrazku, uwierz mi. Jestem na obrazie, ale nie jestem obrazem ”.

Począwszy od 1980 roku Davidson rozpoczął obszerny pięcioletni projekt dokumentujący system metra w Nowym Jorku. Projekt metra jest tym, co jest dla mnie najbliższe domu i czyta się o nim inspirująco. Podczas wizyty w Nowym Jorku warto porównać jego zdjęcia do współczesnego wyglądu systemu metra. Pomaga spojrzeć na własną pracę z tej perspektywy. Jak miałby dzisiaj zrealizować swój projekt? System metra wygląda zupełnie inaczej, więc jak mogę go też uchwycić w ciekawy sposób?

Metro w Nowym Jorku, 1980 - Bruce Davidson / Magnum

Mówiąc o płodnych fotografach, łatwo pomyśleć, że nie możemy powtórzyć ich sukcesu. Wydają się odważniejsi i bardziej nieustraszeni. Jednak kiedy czytasz cytaty Davidsona o projekcie, nie brzmią one inaczej niż ktokolwiek z nas prawdopodobnie by się czuł. Był po prostu wystarczająco samoświadomy i potrafił przez to przejść. To co najmniej inspirujące.

„Kiedy schodziłem po schodach metra, przez kołowrót i na zaciemniony peron stacji, ogarnęło mnie uczucie strachu. Stałem się czujny i rozejrzałem się, żeby zobaczyć, kto może stać obok i czekać na atak. Metro było niebezpieczne o każdej porze dnia i nocy, a każdy, kto nim jeździł, wiedział o tym i zawsze miał się na baczności; nie było dnia, żeby gazety nie donosiły o kolejnym ohydnym przestępstwie w metrze. Pasażerowie na peronie patrzyli na mnie z drogim aparatem na szyi w sposób, który sprawiał, że czułem się jak turysta - albo osoba obłąkana.

Trudno mi było podejść nawet do małej starszej pani. Między ludźmi jadącymi metrem jest bariera - odwracane są oczy, ustawiana jest ściana. Aby przebić się przez to bolesne napięcie, musiałem działać szybko, pod wpływem impulsu, bo gdybym się zawahał, mój obiekt mógł wysiąść na następnej stacji i zginąć na zawsze. Poradziłem sobie z tym na kilka sposobów. Często po prostu podchodziłem do tej osoby: „Przepraszam. Robię książkę w metrze i chciałbym zrobić Ci zdjęcie. Wyślę Ci wydruk ”. Gdyby się wahali, wyciągałbym swoje portfolio i pokazałbym im swoją pracę w metrze; jeśli powiedzieli, że nie, to nie trwało to na zawsze. Czasami robiłem zdjęcie, a potem przepraszałem, wyjaśniając, że nastrój był tak oszałamiający, że nie mogłem go zepsuć, i miałem nadzieję, że nie mają nic przeciwko. Czasami robiłem zdjęcie, nic nie mówiąc. Ale nawet przy tym ostatnim podejściu mój błysk ujawnił moją obecność. Kiedy się włączył, wszyscy w samochodzie wiedzieli, że odbywa się wydarzenie - ktoś był w centrum uwagi. Informował również potencjalnych złodziei, że w pobliżu znajduje się kamera. Zdaję sobie z tego sprawę, po zrobieniu zdjęć często zmieniałem samochody lub pociągi ”.

Przeczytaj więcej od Davidsona na temat tego projektu: Train of Though: On the „Subway” Photographs. Nadszedł czas, aby zapoznać się z twórczością Davidsona i pomyśleć o projekcie fotograficznym, który możesz wykonać na swoim terenie.

Metro.