Nauka widzenia, część IX

Nie robisz zdjęcia, robisz to. - Ansel Adams

W naszym ostatnim wpisie dowiedzieliśmy się, że umieszczenie obiektu w jednym z czterech głównych punktów uderzenia w scenie znacznie poprawiłoby łatwość oglądania dzięki dobrej kompozycji. Przedstawiliśmy „Regułę trójpodziału” jako klasyczny przykład wskazówek, rysując wyimaginowany szablon, na podstawie którego można ustalić punkt uderzenia.

Po wzmocnieniu tej lekcji, czy jest jakiś szczególny powód, dla którego nie moglibyśmy mieć również reguły piątych lub siódmych? Nie; Ani trochę. Mając to na uwadze, celem tych „Zasad” jest po prostu zapewnienie początkującym narzędzi do podjęcia świadomego wysiłku, aby przesunąć obiekt ze środka wizjera.

Musimy teraz zdawać sobie sprawę z elementów wspierających, które pomogą nam podświadomie wciągnąć nas w ten obraz. Pomyśl o liniach, a dokładniej o liniach ukośnych.

Ukośna linia będzie sugerować ruch. Aby zobaczyć, jak możemy użyć ukośnych linii do ulepszenia naszej kompozycji, powinniśmy najpierw przyjrzeć się pracy wielkich mistrzów. Gdyby ktoś wyszukał w sieci hasło „Rembrandt and The Night Watch”, powinno pojawić się jedno z jego najbardziej pomysłowych dzieł.

Pierwszym wrażeniem z pracy jest dostrzeżenie trzech głównych tematów w pracy: dwóch panów z przodu i dziewczyna w tle. Jeśli zastanowisz się nad swoją pierwszą reakcją - i bądź szczery - czy nie zwróciłeś od razu wzroku na dwie najjaśniejsze kolorowe osoby w pracy: porucznika i dziewczynę? Dzieje się tak, ponieważ nasze oko będzie intuicyjnie przyciągane do najjaśniejszej części obrazu.

Co najważniejsze, spójrz na prawie nadmierne pobłażanie ukośnym liniom. Wszystko na zdjęciu prowadzi od najwyższego na zewnątrz do najkrótszego wewnątrz. Przestudiuj lancę, muszkiety, bęben i proporczyk; wszystkie kierują nasze oczy na środek obrazu. Podobnie, spójrz, jak Rembrandt zdecydował się przedstawić inne osoby na zdjęciu; rysując wyimaginowaną linię w poprzek czubków ich głów, można wyobrazić sobie ukośną linię zaczynającą się na zewnątrz i cofającą się w dół do środka obrazu.

Ile ukośnych linii można znaleźć na tym obrazie Lwa?

Teraz przesuńmy zegar o około 300 lat do wspaniałego portretu Winstona Churchilla autorstwa mistrza fotografa Yousufa Karsha. To zdjęcie można również znaleźć za pomocą wyszukiwarki internetowej.

Zwróć uwagę, jak Karsh bardzo celowo położył ręce Churchilla na biodrze i oparciu krzesła. Domyślnie podnosi to ramiona i tworzy trójkąty po obu stronach ciała; trójkąty to niewiele więcej niż trzy ukośne linie, które łączą się ze sobą. Ponieważ Churchill jest ubrany na czarno, a wraz z dalszym płonięciem ciemni, nasze oko jest zmuszone podążać za zewnętrznymi liniami przedramienia, bicepsów i ramion Churchilla, aż w końcu zostaniemy wciągnięci prosto w tę niezwykłą twarz.

Z tych dwóch przykładów mistrzów możemy nauczyć się, jak używać ukośnych linii w naszej fotografii, aby przyciągnąć widza do naszego ostatecznego tematu. Gdy zaczniemy oddalać się od obiektu, te ukośne linie powinny ponownie wciągnąć nas z powrotem w scenę. Udana sztuka zatrzyma cię na scenie, nie pozwalając twoim oczom uciec.

Jest jeszcze kilka trójkątów, które są mniej oczywiste. Czy możesz je znaleźć? Chodzi o to, że powinieneś szukać elementów kompozycji w swojej fotografii, dopóki nie stanie się to intuicyjnym procesem.

Studiując i rozumiejąc mistrzów portrecistów, możemy poznać ich technikę kompozycyjną i zastosować ją w równym stopniu do fotografii krajobrazowej i przyrodniczej. Dobra kompozycja to dobra kompozycja; to naprawdę jest takie proste.

I pamiętaj, jeśli dobrze się bawisz, robisz to dobrze.

Postscriptum: Zgodnie z gustem artystów (w tym innych fotografów) praw autorskich, poproszę czytelnika o odniesienie się do obrazów, które zostały zasugerowane, w przeciwieństwie do mojego publikowania bez licencji. Z góry dziękujemy za zrozumienie.