„Byłem na wysokości 30 000 stóp i strzelały karabiny maszynowe…” OK, więc to nieprawda, ale lot był nadal niesamowity. B-25 Mitchell był średnim bombowcem używanym podczas II wojny światowej. Wczesny model B-25B był znany z nalotu Doolittle, który szybko powiadomił Japonię o ataku na Pearl Harbor. Pułkownik Jimmy Doolittle wyszkolił pilotów i poprowadził ten śmiały nalot 18 kwietnia 1942 r. Szesnaście B-25B przyleciało z pokładu lotniskowca podczas nalotu bombowego w jedną stronę bezpośrednio nad Tokio.
B-25J Miss Mitchell to późniejszy model, który jest jednym z około 40 wciąż latających i kiedy dowiedziałem się, że będzie oferować przejażdżki blisko mnie, musiałem skorzystać z tej ograniczonej okazji.
Badania przed nadarzeniem się
Moim pierwszym krokiem było zadzwonienie do znajomego fotoreportera, który leciał B-17 i B-24 i zadałem mu kilka pytań. Czy byłbym w stanie się poruszać, aby robić zdjęcia? Jak długo trwałby lot? Czy warto? Jego odpowiedź brzmiała „Tak” i zdecydowanie powinienem iść.
Ten lot byłby dla mnie osobistym projektem fotograficznym. Będąc entuzjastą lotnictwa przez całe życie, wiedziałem już sporo o B-25. Mój ojciec służył podczas II wojny światowej i był to jego ulubiony samolot z tamtej epoki. Wiem, że skorzystałby z okazji, by polecieć tym samolotem za swojego życia, gdyby mógł. Więc podczas tego lotu myślałem o nim io tym, jak intensywne musiało być to mieć 18 lub 19 lat i lecieć do bitwy.
Chciałem stworzyć obrazy dopasowane do tematu i związanej z nim historii.
Stare powiedzenie mówi: „Jeśli chcesz być lepszym fotografem, stań przed ciekawszymi rzeczami”. lub w tym przypadku lataj w nim.
Czytając wnętrze tego samolotu, zacząłem się zastanawiać, gdzie będą najlepsze punkty widokowe. Końcowe obrazy byłyby czarno-białe, aby nadać dramatyczny charakter. Wiedziałem też, że chcę nosić minimalny sprzęt i mniej rozpraszać podczas lotu. Następnie przykleiłem taśmą osłonę obiektywu, aby się nie poluzowała.
Robienie zdjęć
Nie fotografuję często przy użyciu HDR, ale jako fotograf powinieneś umieć korzystać z różnych technik. High Dynamic Range (HDR) był najlepszą opcją ze względu na szeroki zakres ekspozycji sceny. Ciemne wnętrze samolotu wojskowego i jasne światło słoneczne na zewnątrz podczas lotu okazałyby się wyzwaniem, gdybym nie zrobił czegoś, aby to zrekompensować. Błysk wypełniający zmniejszyłby ten zakres ekspozycji i na pewno była to jedna z alternatyw, ale lampa błyskowa nie jest takim wyglądem, jaki chciałem dla tego osobistego zadania fotograficznego.
Bracketing
Podjąłem decyzję o zastosowaniu automatycznego bracketingu ekspozycji (AEB). Zrobiłem kilka zdjęć testowych, aby pomóc mi znaleźć liczbę zdjęć, które należałoby wykonać dla każdej sekwencji i różnicę ekspozycji między każdą klatką. Te zdjęcia testowe zostały zrobione wewnątrz samochodu z czarnym wnętrzem na moim podjeździe, mniej więcej o tej samej porze dnia, co lot.
Sąsiedzi kwestionowali moje zdrowie psychiczne, kiedy robiłem te zdjęcia testowe z podwiniętymi oknami w upalny dzień. Ale wyniki końcowe byłyby warte każdego wątpliwego spojrzenia. Zdecydowałem, że nawiasy składające się z trzech klatek dla każdego obrazu w pozycjach -2, 0 i +2 nadadzą mi taki wygląd, do którego dążyłem. Fotografując w trybie seryjnym z dużą szybkością, byłaby to krótka seria zdjęć, które zostałyby później połączone w jeden.
Zdjęcie próbne zrobione na moim podjeździe, ustawione tak, aby odtworzyć warunki oświetleniowe wewnątrz samolotu.
Czas otwarcia migawki
Po dodatkowych badaniach obejmujących zdjęcia samolotów napędzanych śmigłem wybrałem czas otwarcia migawki 1/90 lub dłuższy, aby wystarczająco rozmyć rekwizyty. Chciałem, aby te obrazy dawały wrażenie ruchu, gdy widz na nie patrzy. Te decyzje zostały podjęte przed lotem, ale były też inne, które miały zostać podjęte podczas samego lotu. Na przykład czułość ISO byłaby zmienna w zależności od warunków oświetlenia.
Przygotowania osobiste
Dzień lotu prawie się skończył i przez ostatni tydzień zdałem sobie sprawę, że B-25 został podzielony na przedział dziobowy i przedział rufowy, które musiałem rozważyć przed lotem. Wiedziałem, że najlepsze okazje do robienia zdjęć to jazda z pilotami i wejście do sekcji nosowej z pleksi. Piloci podejmowali ostateczną decyzję o tym, kto będzie jeździł po naszym odprawie lotniczej. Dlatego nie chcąc zostawiać tego wyboru przypadkowi, napisałem na pustej wizytówce „Dostęp do kokpitu - zdecydowanie legalny” i narysowałem na niej również kreskówkę „Kilroy Was Here”. Czy da mi to dostęp do przedziału przesyłowego?
Dotarliśmy tam bardzo wcześnie w dniu lotu i dałem pilotowi swoją ręcznie robioną kartkę, która się z niej nieźle pośmiała. Krótko mówiąc - leciałem z przodu. Jeden z innych pasażerów, którzy pojawili się wcześnie, powiedział nam, że jego ojciec był strzelcem czołowym na B-25 podczas II wojny światowej, dlatego chciał latać tym samolotem. Został również wybrany do jazdy z przodu.
Wewnątrz samolotu
Ten samolot był niesamowicie hałaśliwy, a potężne silniki promieniowe znajdowały się tak blisko nas i bezpośrednio po obu stronach. Wszyscy nosiliśmy słuchawki do słuchania pilota i drugiego pilota, ale ich koncentracja była przede wszystkim na lataniu samolotem, tak jak powinno. Nie było wiele gadek dotyczących zwiedzania, ale pilnowali naszego czasu (mieliśmy około 6 minut na przełączanie się między wewnętrznymi miejscami siedzącymi po wystartowaniu). Zaczynałem w małym fotelu do startu i byłem pierwszym w pozycji dziobowej lub strzelca / bombardiera. Przesuwając się na plecach, ciągnąc dłoń za ręką na poręczy przez tunel (z aparatem na klatce piersiowej), aby dostać się do nosa, tak jak informowali nas piloci podczas lotu wstępnego.
Łał! Co za wspaniały widok! Nie spodziewałem się jednak, jak będzie to odizolowane, ponieważ pilotów nie było stamtąd widać. Zrobiłem tyle zdjęć, ile mogłem, rozglądając się dookoła, aż usłyszałem, jak pilot poinformował mnie, że czas na zmianę. Wróciłem przez tunel, po czym usiadłem za pilotem. To była ciasna wymiana miejsc i zrobienie szybkiego zdjęcia, gdy następna osoba prześlizgiwała się przez tunel na swoją kolej.
Fotel za pilotem również miał świetny widok, ale skądkolwiek nie było powietrza i robiło się trochę ciepło, zwłaszcza że mieliśmy kombinezony lotnicze. Pilot i drugi pilot wymienili się, kto trzymał ręce na jarzmie, gdy dzielili obowiązki lotnicze. Robiliśmy bankowość i okrążaliśmy centrum Savannah. Odpalanie klatek 3 na raz, nadal przy użyciu automatycznego bracketingu ekspozycji, noszenie tylko jednego aparatu i jednego obiektywu, aby zminimalizować to, co musiałem śledzić, okazało się dla mnie dobrą decyzją podczas tego lotu. Doświadczenie było trochę przytłaczające, więc w tym przypadku mniej sprzętu przełożyło się na lepsze zdjęcia.
Czas ponownie zmienić miejsca siedzące i nowy widok był zza drugiego pilota. Skręciliśmy w przeciwnym kierunku i przelecieliśmy nad mostem Talmadge, który jest tutaj wielkim punktem orientacyjnym, który miałem nadzieję zobaczyć „w naszych celach”. Wystrzeliłem wiele klatek, gdy go mijaliśmy. Robiąc jak najwięcej zdjęć, zdałem sobie sprawę, że zbliżam się do zapełnienia karty. Zdjęcia przed lotem znajdowały się na osobnej karcie, która była w mojej torbie na ziemi. Zacząłem lot z nową kartą i nie miałem przy sobie zapasowej, ponieważ nie chciałem ryzykować utraty karty, na której byłyby obrazy. Wszystko szło zgodnie z planem, chociaż musiałem być bardziej selektywny, dopóki nie wylądowaliśmy.
Odwróciliśmy się i wróciliśmy na lotnisko. Byłem zajęty robieniem zdjęć, więc albo nasmarowaliśmy podest, albo po prostu tego nie zauważyłem. Wydawało mi się to spokojne i kołowaliśmy z powrotem do miejsca, w którym zaczęliśmy. Wtedy zdaliśmy sobie sprawę, jak było gorąco i wszyscy moczyliśmy się w naszych kombinezonach lotniczych. W kieszeni koszuli nosiłem zdjęcie ojca. Lot był niesamowity.
Workflow - przetwarzanie obrazu
Możesz odtworzyć wygląd tych obrazów, wykonując następujące czynności.
Pierwszym krokiem w przetwarzaniu jest pobranie obrazów. Każdy ma swój własny przepływ pracy, a mój zaczyna się od Phase One Media Pro do wstępnego przechwytywania i przeglądania. Pobierz pliki obrazów i zbiorczo zmień ich nazwy. Lubię używać tego oprogramowania ze względu na funkcję katalogu oraz ostrość i przejrzystość obrazów podczas podglądu. Funkcja View in Light Table umożliwia porównywanie obrazów obok siebie, aby zobaczyć, które z nich są naprawdę najostrzejsze.
Adobe Photoshop może służyć do dodawania metadanych do wszystkich obrazów, takich jak podpisy i słowa kluczowe, aby pomóc w przyszłych wyszukiwaniach obrazów. W razie potrzeby dodatkowe metadane można zawsze dodać do poszczególnych obrazów, podając bardziej szczegółowe informacje. Na potrzeby tego konkretnego zadania utworzyłem pliki JPEG.webp w pełnej rozdzielczości z plików RAW. Gdy to zrobiłem, zacząłem wybierać obrazy „Najlepsze z”, ponieważ były to jedyne obrazy, które nadal będę edytować.
Na etapie HDR wczytywałem każdy zestaw zdjęć jpeg.webp z brakami do programu Photomatix Pro, aby je połączyć (alternatywnie możesz użyć funkcji scalania Lightrooma z HDR). Istnieje wiele ustawień wstępnych dostępnych w tym oprogramowaniu i samouczków w innych miejscach, więc nie będę tego szczegółowo omawiać, powiem tylko, jakich ustawień użyłem.
W opcjach przetwarzania wstępnego wybrałem opcję Wyrównaj obrazy źródłowe i Przytnij wyrównane obrazy. W części Przetwarzanie wybrałem ustawienie wstępne Exposure Fusion Natural dla większości obrazów i zapisałem te połączone HDR jako pliki TIF. Ustawienie wstępne Naturalne dało dobry kontrast, który pozwoliłby moim ostatecznym obrazom mieć szczegóły zarówno wewnątrz samolotu, jak i na zewnątrz w jasnym świetle słonecznym. Nie wprowadzałem żadnych innych korekt w Photomatix Pro, ale możesz eksperymentować i wybierać spośród wielu opcji. Czy mogłem zrobić więcej przetwarzania końcowego w tej aplikacji? Oczywiście, ale miałem już plan wykorzystania do tego Photoshopa.
Konwersja do czerni i bieli
Kiedy zrobiłem zdjęcia testowe i uzyskałem pożądany wygląd, stworzyłem akcję Photoshopa do konwersji czarno-białej. Zaletą tworzenia akcji jest to, że można łatwo uzyskać powtarzalne wyniki.
Po otwarciu scalonego obrazu TIF w programie Photoshop wykonaj następujące czynności:
- Utwórz zduplikowaną warstwę (pozostawiając oryginalną warstwę nietkniętą).
- Przekonwertuj zduplikowaną warstwę na obiekt inteligentny.
- W obszarze Filtr wybierz opcję Filtr RAW aparatu.
W tym momencie dzieje się magia i dla każdego obrazu wprowadzono następujące poprawki:
- Ekspozycja podstawowa: -10, -10, 0, +28, -30, +35, 0, 0, +30
- Krzywa tonalna: 83, 96 (półcienie); 192, 196 (najważniejsze informacje)
- HSL / skala szarości: konwertuj na skalę szarości -4, +25, +25, -4, +28, +9, +15, +4
- Tonowanie Split: 0, 5, 0, 39, 8
- Efekty: Winieta po przycięciu - Priorytet świateł, -7, 50, 0, 50, 0
Po zakończeniu kliknij przycisk OK i zapisz wersję jako plik PSD. Zawsze możesz wrócić do tego pliku PSD i wprowadzić dalsze zmiany w filtrze Camera Raw, ponieważ jest to obiekt inteligentny. Spłaszcz obraz i zapisz wersję jako pełnowymiarowy plik JPEG.webp.
Jakie byłoby twoje idealne zadanie? Udostępnij w komentarzach poniżej.