Wpis gościnny autorstwa Jacoba Shultza
Fotografia HDR - termin ten stał się synonimem przesyconych, kreskówkowych zdjęć z dużymi aureolami. Ten samouczek wyjaśni zalety fotografii HDR i wyjaśni, w jaki sposób możesz robić własne zdjęcia HDR o wysokiej jakości, które wyglądają niesamowicie realistycznie - bez użycia Photomatix.
Metoda, którą wam pokażę, jest używana w wielu moich fotografiach. Wykorzystuje tę samą zasadę, co zwykła fotografia HDR, jednak istnieją dwie duże różnice. „Stereotypowa” fotografia HDR wykorzystuje metodę zwaną mapowaniem tonów, która tworzy nieprzyjemne aureole i często przesycony wygląd. W tym samouczku przyjrzymy się metodzie, która wykorzystuje High Dynamic Range bez mapowania tonów iz pełną kontrolą ręczną.
Na początek musisz zrobić kilka zdjęć. Wybierz odpowiednią lokalizację, dla mnie była to lokalna plaża. Tak jak w przypadku normalnego HDR, musisz „nawinąć” swoje zdjęcie. „Bracketing” oznacza po prostu zrobienie tego samego zdjęcia przy różnych ekspozycjach. Zapewnia to, że różne elementy na zdjęciu są prawidłowo naświetlone na co najmniej jednym z obrazów. Zrób tyle zdjęć, ile potrzebujesz, aby pokryć wszystkie zakresy światła w kompozycji. Na moim zdjęciu użyłem czterech obrazów. W sytuacjach o bardziej ekstremalnych poziomach światła (słońce, cienie itp.) Może być konieczne użycie większej liczby zdjęć. Jednak często można uciec z dwoma obrazami, jednym wyeksponowanym na pierwszym planie i jednym na drugim planie. Zalecane jest również robienie zdjęć w formacie RAW.
Po pobraniu obrazów na komputer, pierwszym krokiem jest ich wstępna edycja w Adobe Camera Raw (zaznacz wszystkie pliki, a następnie naciśnij CTRL + R). Pierwszym krokiem jest zastosowanie prostowania i / lub przycinania do każdego zdjęcia (zrób to, wybierając każde zdjęcie na lewym pasku bocznym). Następnie ustal, jaki element będzie miał każdy obraz. Na przykład obraz numer 1 będzie pierwszym planem. Edytuj zdjęcie, zwracając uwagę tylko na pierwszy plan.
Oto ustawienia, których użyłem:
Zdjęcie 2 wpłynie na ocean. Moje zmiany:
Zdjęcie 3 zajmie się górną częścią nieba:
I wreszcie obraz 4 będzie dolną częścią nieba, najbliżej horyzontu:
Po zakończeniu wstępnej edycji poszczególnych zdjęć otwórz je wszystkie w programie Photoshop, a następnie skopiuj je w jednym dokumencie:
Następnym krokiem jest zasadniczo „wymazanie” fragmentów każdego obrazu, tak aby wszystkie części zlewały się ze sobą i pokazywały wyższy zakres dynamiczny - HDR. Nałóż maskę warstwy na obraz 1 i użyj miękkiego czarnego pędzla, aby zetrzeć wszystko oprócz ogólnego obszaru, na który wpływa to zdjęcie (bardziej szczegółowe poprawki wprowadzimy później). Następnie kontynuuj dla każdego obrazu:
Świetna robota! Masz teraz podstawowe pojęcie o tym, jak będzie wyglądać ostateczny obraz. Teraz przejdź przez każdą warstwę i wprowadź drobniejsze poprawki, aby poprawić jakość obrazu. Użyj białego pędzla, aby pomalować lub wyświetlić obraz, i czarnego pędzla, aby go ponownie wyczyścić. Nazywa się to edycją nieniszczącą. Uwaga: spróbuj wyeliminować „zjawy” chmur, upewniając się, że chmury przenikają się między obrazami bez żadnych nagłych lub nienaturalnych przesunięć.
Gdy obraz będzie zadowolony, zapisz plik jako dokument PSD. Kolejne kroki obejmą ostateczną edycję przed ukończeniem obrazu. Połącz wszystkie warstwy w dokumencie w jedną warstwę (jeśli chcesz, zachowaj oddzielną grupę z poszczególnymi warstwami, ale ukryj), a następnie zapisz jako plik .JPG.webp. Otwórz program Adobe Bridge, wybierz właśnie zapisany plik .JPG.webp i naciśnij klawisze CTRL + R. Teraz zamierzamy ponownie edytować zdjęcie HDR. Oto zmiany, które wprowadziłem:
Otwórz kopię zapasową edytowanego pliku w programie Photoshop i zastosuj ostateczną edycję, która pasuje do Twojego przepływu pracy. W moim przypadku sklonowałem trochę pyłu z czujnika, dodałem trochę więcej fioletu do zdjęcia i zastosowałem trochę wyostrzania. Na koniec zapisz obraz i ukończyłeś samouczek! To świetny sposób na zwiększenie zakresu dynamicznego zdjęcia bez konieczności korzystania z programu do mapowania tonów HDR, takiego jak Photomatix. Możesz zastosować tę samą metodę z różnymi skrajnościami - używając dwóch zdjęć, aby subtelnie poprawić minimalny obraz, lub użyć 5 lub 6 zdjęć, aby dopracować każdy szczegół złożonej kompozycji. Jeśli masz trudności z uzyskaniem realistycznych wyników, próbuj dalej! Praktyka czyni mistrza. Jest to technika, której używam od ponad 6 miesięcy, ale dopiero niedawno naprawdę zacząłem dopracowywać mój przepływ pracy. Przede wszystkim jednak - baw się dobrze!
Produkt finalny:
o autorze: Zobacz więcej prac Jacoba Shultza na jego blogu, stronie na Facebooku i koncie Flickr.