Samouczek dotyczący fotografii panoramicznej

Napisałem ten samouczek dla tych, którzy chcą dowiedzieć się czegoś o fotografii panoramicznej oraz o tym, jak fotografować i łączyć panoramy za pomocą wyceluj i strzelaj lub lustrzanki cyfrowej. Technika składa się z dwóch części - fotografowania sceny za pomocą aparatu, a następnie używania specjalnego oprogramowania do wyrównywania i łączenia tych obrazów w jeden obraz panoramiczny. Omówię oba i pokażę, jak tworzyć oszałamiające zdjęcia panoramiczne dowolnego obiektu, w tym krajobrazy.

Czy zdarzyła Ci się już kiedyś sytuacja, w której stałeś na szczycie góry lub jakimś innym punkcie widokowym i cieszyłeś się pięknym widokiem, który wydawał się rozciągać od skrajnej lewej do skrajnej prawej strony, zmuszając do poruszenia głową tylko po to, by zobaczyć wszystko? Jeśli miałeś jedną z tych chwil, jestem pewien, że naprawdę chciałeś uchwycić piękno swoim aparatem cyfrowym. Chociaż niektóre współczesne kamery mają możliwości nagrywania wideo i na pewno można uchwycić całą scenę za pomocą wideo, co by było, gdybyś chciał ją wydrukować? Dobra wiadomość jest taka, że ​​dzisiejsza technologia pozwala nam uchwycić takie sceny techniką fotografii panoramicznej.

1. Co to jest fotografia panoramiczna?

Fotografia panoramiczna, znana również jako fotografia szerokoformatowa, to specjalna technika polegająca na łączeniu wielu obrazów z tego samego aparatu w jedno szerokie zdjęcie (w pionie lub w poziomie). Termin „panorama” dosłownie oznacza po grecku „wszystko, co widać” i pochodzi od malarzy, którzy chcieli uchwycić szeroki widok krajobrazu, a nie tylko jego część. Pierwsze zdjęcia panoramiczne powstały poprzez proste wyrównanie wydrukowanych wersji filmu, co nie wyszło zbyt dobrze, ponieważ idealne dopasowanie zdjęć było prawie niemożliwe. Wraz z wynalezieniem komputerów osobistych, postępem w oprogramowaniu komputerowym i fotografią cyfrową, łączenie obrazów cyfrowych za pomocą specjalistycznego oprogramowania jest teraz znacznie łatwiejsze. W rzeczywistości, używając odpowiedniej techniki fotograficznej i sprzętu panoramicznego, można teraz tworzyć niemal idealne panoramy w ekstremalnie wysokich rozdzielczościach. Niektórzy fotografowie łączą nawet setki zdjęć w wysokiej rozdzielczości, aby stworzyć gigantyczne panoramy „gigapikselowe”. Dziś cyfrowa fotografia panoramiczna jest dość popularna i powszechna nie tylko wśród fotografów krajobrazu, ale także wśród fotografów architektury i pejzaży miejskich.

Fotografia panoramiczna może być dość złożona i kosztowna, w zależności od tego, co próbujesz zrobić. Na przykład tworzenie zdjęć panoramicznych w fotografii architektonicznej wymaga odpowiedniej kalibracji aparatu i obiektywu na specjalnym sprzęcie panoramicznym, aby zapobiec zakrzywionym liniom, zniekształceniom i niewłaściwym połączeniom bliskich obiektów. Jednocześnie możesz z powodzeniem robić wspaniałe zdjęcia panoramiczne krajobrazu bez inwestowania w sprzęt fotograficzny, o ile wiesz, jak to zrobić dobrze. W tym artykule skupię się przede wszystkim na robieniu zdjęć panoramicznych z ręki lub ze statywu, bez wydawania pieniędzy na inny sprzęt.

2. Rodzaje panoram

Podczas gdy słowo „panorama” automatycznie zakłada, że ​​będzie to szeroki obraz poziomy lub pionowy, moim zdaniem niekoniecznie musi tak być. Jeśli połączę ze sobą kilka obrazów i okaże się, że jest to obraz kwadratowy, nadal uważam go za panoramiczny obraz o wysokiej rozdzielczości. Oto jak definiuję obrazy panoramiczne:

1. Panoramy szerokokątne - wszystko, co wygląda jak zdjęcie szerokokątne, które obejmuje mniej niż 180 stopni, zarówno w poziomie, jak iw pionie. Panoramy szerokokątne mogą nawet wyglądać jak zwykłe obrazy, z wyjątkiem tego, że są zszywane z kilku zdjęć i dlatego miałyby większą rozdzielczość.

   
2. Panoramy 180 stopni - panoramy obejmujące 180 stopni od lewej do prawej. Tego typu panoramy wyglądają na bardzo szerokie, pokrywając duży obszar.

   

3. Panoramy 360 stopni - panoramy obejmujące do 360 stopni. Te panoramy wyglądają na niezwykle szerokie i obejmują całą scenę na jednym, bardzo szerokim obrazie.

   

4. Panoramy sferyczne - zwane także „planetami”. Są to panoramy 360 stopni, które są konwertowane na kwadratowy obraz sferyczny przy użyciu specjalnej techniki przetwarzania końcowego.

   

Wszystkie powyższe panoramy można sfotografować w formacie jeden rząd (co oznacza jeden rząd obrazów pionowych lub poziomych) lub wiele rzędów (wyższa ogniskowa jest często używana do uzyskania znacznie wyższych rozdzielczości. Panoramy wielorzędowe często wymagają specjalnego sprzętu panoramicznego).

3. Jak fotografować panoramy

Przejdźmy teraz do sedna - jak zrobić zdjęcia panoramiczne, które posłużą do stworzenia panoramy? Istnieją dwa sposoby robienia zdjęć panoramicznych:

1. Wykonywanie ujęć poziomych - łatwa metoda na szybkie panoramy, gdzie rozdzielczość nie jest ważna. Oto dwa przykładowe ujęcia poziome:
   

   A oto ostateczna zszyta panorama (kliknij tutaj, aby wyświetlić większą wersję):
   

   

2. Wykonywanie ujęć pionowych - preferowany sposób robienia zdjęć panoramicznych. Obrazy pionowe rejestrują więcej nieba i ziemi oraz dają panoramy o wyższej rozdzielczości w porównaniu z poziomymi. Oto cztery ujęcia pionowe:
   

   A oto ostatnia zszyta panorama:

   

Osobiście staram się unikać robienia zdjęć w poziomie, ponieważ tracę zbyt dużą rozdzielczość z powodu kadrowania, które jest wymagane po zszyciu panoramy przez oprogramowanie. Panoramy pionowe są pod tym względem znacznie lepsze i zawsze dają większą rozdzielczość niż panoramy poziome.

Jak widać na powyższych przykładowych zdjęciach, zdjęcia, które wykonałem, nakładają się na siebie w około 50%. Aby jakikolwiek program mógł łączyć ze sobą wiele obrazów, obrazy muszą nakładać się na siebie z pewnym marginesem, tak aby punkty wyrównania były prawidłowo identyfikowane. Punkty wyrównania służą jako flagi dla algorytmu zszywania, który płynnie łączy obrazy i wycina resztę obrazu. Margines nakładania się jest przedmiotem opinii i chociaż niektórzy zalecają nakładanie się 20-30%, ja osobiście robię to w około 50% (zobacz dlaczego poniżej).



3.1. Sprzęt fotograficzny

1. Aparat cyfrowy - jeśli chodzi o sam aparat, to każdy aparat powinien działać, o ile można zablokować ekspozycję (przysłona, czas otwarcia migawki i ISO). Idealnie byłoby, gdybyś chciał mieć aparat cyfrowy, który może robić zdjęcia w pełnym trybie ręcznym (najlepiej lustrzanką cyfrową).
2. Obiektyw - W fotografii panoramicznej najbardziej przydatne są obiektywy zmiennoogniskowe. Z pewnością możesz fotografować panoramy obiektywami stałymi / stałymi, ale możliwość przybliżania i oddalania daje więcej opcji i wszechstronności, szczególnie w trudnych warunkach, w których twoje ruchy są ograniczone. Jeśli masz lustrzankę cyfrową, każdy szerokokątny obiektyw zmiennoogniskowy, taki jak Nikon 18-55 mm lub Nikon 18-200 mm, powinien działać idealnie. Osobiście używam obiektywu Nikon 24-70mm f / 2.8G do większości moich panoram i jestem bardzo zadowolony z rezultatów.
3. Filtry obiektywu - Zalecam zdejmowanie filtrów z obiektywu podczas robienia panoram. Czysty filtr jest w porządku, o ile nie powoduje on winietowania obrazów na szerokim końcu. Zdecydowanie usuń polaryzator kołowy jeśli masz jeden zamontowany na obiektywie, ponieważ zepsuje ci niebo. Oto, jak źle może się to stać:

   

4. Statyw - statyw jest opcjonalny, ale wysoce zalecany dla uzyskania najlepszych rezultatów. Każdy solidny statyw powinien działać, ale upewnij się, że głowica jest wystarczająco elastyczna, abyś mógł z łatwością przesuwać się od lewej do prawej. Zobacz mój artykuł „Jak wybrać i kupić statyw”, jeśli chcesz kupić statyw do swojej lustrzanki cyfrowej.
5. Zwolnienie kabla - opcjonalne, ale zalecane do robienia zdjęć bez drgań.
6. Konfiguracja panoramiczna - pełna konfiguracja panoramiczna jest idealna dla najlepszych rezultatów, ale jest bardzo droga (500 USD +). Niezalecane dla początkujących ze względu na złożoność użytkowania, ale niezbędne dla profesjonalistów, którzy chcą sprzedawać swoje zdjęcia.

3.2. Ustawienia aparatu

Zanim zaczniesz robić zdjęcia panoramiczne, musisz zmienić niektóre ustawienia aparatu. Oto co polecam ustawić w swoim aparacie:

• Fotografuj w trybie „Ręcznym” - w panoramach najważniejsza jest spójność ekspozycji. Bez względu na to, jak jasne lub ciemne mogą być części sceny, konieczne jest, aby zdjęcia miały taką samą ekspozycję. Jeśli Twój aparat umożliwia blokowanie ekspozycji, z pewnością możesz fotografować w innych trybach, ale sugeruję fotografowanie w trybie ręcznym, aby uniknąć ewentualnych wypadków. Spieprzyłem wiele panoram, zakładając, że odpowiednio zablokowałem ekspozycję, po czym zacząłem robić zdjęcia wyłącznie w trybie ręcznym do panoram.
• Ustaw obiektyw na ręczne ustawianie ostrości - jeśli masz lustrzankę cyfrową, skup obiektyw na odległym obiekcie (nieskończoność lub blisko nieskończoności), a następnie przełącz na ręczne ustawianie ostrości. Nie chcesz, aby aparat zmieniał ostrość za każdym razem, gdy robisz zdjęcie.
• ISO - upewnij się, że „Auto ISO” jest wyłączone i ustaw ISO na bazowe ISO aparatu (100 lub 200).
• Przysłona i czas otwarcia migawki - w przypadku zdjęć panoramicznych chcesz mieć wszystko w centrum uwagi. Dlatego upewnij się, że wartość przysłony jest ustawiona na odpowiednią wartość, dzięki czemu wszystko, w tym elementy pierwszego planu, będzie idealnie wyostrzone. W zależności od ogniskowej obiektywu należy ustawić przysłonę na co najmniej f / 8, najlepiej f / 10 i więcej (w zależności od tego, jak blisko jest najbliższy obiekt na pierwszym planie). Po ustawieniu właściwej przysłony ustaw szybkość migawki na podstawie odczytu miernika, jak wyjaśniono poniżej.
• Dozowanie - jeśli chodzi o pomiar, nie pomijaj najjaśniejszych lub najciemniejszych obszarów sceny, ale spróbuj znaleźć „słodki środek” i ustaw czas otwarcia migawki na podstawie tego obszaru dla całej panoramy. Zrób kilka zdjęć i upewnij się, że nie są one zbyt prześwietlone lub niedoświetlone w najjaśniejszych i najciemniejszych częściach sceny.
• Ogniskowa obiektywu - Obiektywy ultraszerokokątne i szerokokątne poniżej 24-28 mm na czujnikach FX i 16-18 mm na czujnikach DX zazwyczaj mają poważne problemy z zniekształceniami i winietowaniem, które mogą utrudniać prawidłowe wyrównanie i zszycie obrazów. Na przykład, kiedy montuję obiektyw Nikon 24-70 mm f / 2,8G na korpusie FX, takim jak Nikon D700, dostaję widoczne zniekształcenia i winietowanie przy 24 mm. Na szczęście zarówno zniekształcenia, jak i winietowanie są bardzo łatwe do pokonania w Lightroom 3 Lens Correction, ale gdybym nie użył Lightroom lub innego narzędzia do automatycznego korygowania tych problemów z obiektywem, prawdopodobnie pominąłbym ogniskową 24 mm do robienia zdjęć panoramicznych. Zazwyczaj ogniskowe, których używam najczęściej do panoram, wynoszą od 28 mm do 50 mm na pełnoklatkowych korpusach FX i od 18 mm do 35 mm w DX, w zależności od obiektywu.
• Fotografuj w formacie RAW - Zawsze zalecam robienie zdjęć w formacie RAW, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Zobacz mój artykuł RAW vs JPEG.webp, aby dowiedzieć się, dlaczego warto robić zdjęcia w formacie RAW.
• Balans bieli - ustaw balans bieli na „Auto” podczas robienia zdjęć w formacie RAW i zmień go później, jeśli to konieczne.

3.3. Technika strzelania

Przejdźmy do części zabawnej - robienia panoram. Po skonfigurowaniu sprzętu i przygotowaniu do pracy postępuj zgodnie z poniższymi instrukcjami:

1. Wskaż obszar, który chcesz sfotografować. Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, jest zidentyfikowanie tego, co chcesz uchwycić. Najlepszymi kandydatami do zdjęć panoramicznych są punkty widokowe, tj. Stojące na szczycie góry lub wzniesienia lub spoglądające w dół ze wzniesienia bez obiektów w pobliżu. Unikaj robienia panoram z drzewami, krzewami i innymi obiektami na pierwszym planie, chyba że masz specjalnie skalibrowany sprzęt panoramiczny. Jeśli kręcisz scenę, która jest daleko od ciebie, panorama będzie idealnie zszyta, ponieważ oprogramowanie nie będzie musiało radzić sobie z błędami paralaksy.
2. Uważaj na wiatr i inne poruszające się obiekty. Wiatr może poruszać liśćmi drzew, trawą, wodą i piaskiem w różnych kierunkach, co zepsuje Twoją panoramę. Fotografuj tylko w wietrznych warunkach, gdy wiatr mocno porusza wszystko w jednym kierunku. Unikaj robienia zdjęć ruchomych fal wodnych.
3. Jeśli będziesz używać statywu, ustaw go na stabilnej powierzchni i wypoziomuj. Po wypoziomowaniu zamontuj aparat na statywie poziomo lub pionowo i mocno go dokręć. Upewnij się, że możesz swobodnie przesuwać kamerę z jednej strony na drugą, nie pozwalając jej zmieniać żadnych kątów. Spróbuj wypatrywać błędów wyrównania, dopasowując linie w wizjerze do horyzontu.
4. W przypadku fotografowania z ręki trzymaj aparat blisko oka i patrz przez wizjer zamiast przez tylny wyświetlacz LCD. Przesuwaj od lewej do prawej i zobacz, czy możesz trzymać aparat prosto i wyrównany względem horyzontu.
5. Skonfiguruj ustawienia aparatu, jak pokazano powyżej, i upewnij się, że ekspozycja jest w pełni zablokowana.
6. Sprawdź ostrość aparatu i upewnij się, że autofokus jest wyłączony.
7. Zwróć uwagę na punkt początkowy i końcowy, który będziesz fotografować i wizualnie zapamiętaj oba.
8. Zrób jedno zdjęcie i sprawdź, czy obraz wygląda dobrze na tylnym wyświetlaczu LCD. Jeśli zdjęcie wygląda dobrze, jesteś gotowy do zrobienia zdjęcia. Jeśli tak się nie stanie, sprawdź ustawienia ekspozycji i w razie potrzeby wprowadź zmiany.
9. Skieruj aparat na punkt początkowy po lewej stronie i zrób pierwsze zdjęcie. Zanim poruszysz aparatem, pamiętaj, gdzie wskazuje centralny punkt ostrości wewnątrz wizjera, a następnie zacznij przesuwać aparat w prawo, aż ten punkt znajdzie się na środkowej krawędzi kadru. Zasadniczo oznacza to, że nowy obraz będzie nakładał się na pierwszy w około 50%. Zrób zdjęcie i powtarzaj ten proces, aż dojdziesz do punktu końcowego. Pamiętanie, gdzie znajduje się centralny punkt ostrości w stosunku do sceny, jest dla mnie najłatwiejszym i najbezpieczniejszym sposobem upewnienia się, że obrazy nakładają się na siebie na tyle, aby oprogramowanie do obróbki końcowej mogło je później zszyć. Z pewnością możesz nałożyć na nie mniejszy margines i zmniejszyć całkowitą liczbę obrazów, więc to całkowicie zależy od Ciebie, jak chcesz to zrobić. Upewnij się tylko, że obrazy nakładają się co najmniej w 20% i że są widoczne nieruchome obiekty, które pozwolą programowi do szycia zidentyfikować je i połączyć je później.
10. Jeśli fotografujesz z ręki, stań w jednym miejscu, trzymaj łokcie blisko ciała i obracaj tylko górną część ciała, cały czas trzymając aparat blisko głowy. Wyobraź sobie, że twoje nogi to statyw, a górna część ciała to głowica statywu. Zminimalizuje to efekt paralaksy na twoich obrazach. Jeśli masz w pobliżu jakieś obiekty i chcesz spróbować zminimalizować błędy paralaksy, wypróbuj następującą technikę: użyj lewego kciuka i palca wskazującego, przytrzymaj środek soczewki i spróbuj zrobić zdjęcia bez poruszania ręką (ciało musi nie ruszać się). Jest to trudne, ponieważ nie będziesz w stanie spojrzeć przez wizjer, ale nie jest to niemożliwe :) Zrobiłem w ten sposób kilka zdjęć panoramicznych i zszyły się idealnie! Każda soczewka jest inna, a źrenica wejściowa (czyli punkt, w którym bliskie i odległe obiekty zachowują swoje wzajemne położenie, gdy soczewka jest obracana) również zmienia się w zależności od mechanicznych i optycznych właściwości soczewki. Twoje dwa palce muszą trzymać dolną część obiektywu w miejscu, w którym znajduje się źrenica wejściowa (a nie punkt węzłowy, jak wielu błędnie zakłada), a aparat musi się obracać wokół niego.
11. Po wykonaniu zdjęć przynajmniej raz obejrzyj wszystkie obrazy na ekranie LCD, aby upewnić się, że nie występują żadne problemy z konfiguracją.

Najłatwiejsze i najszybsze panoramy można wykonać, trzymając aparat w ręce. Wierz lub nie, ale większość moich panoram jest wykonywana ręcznie! W niektórych przypadkach mogą nie być tak doskonałe, jak chcę, żeby były, ale nadal są cholernie dobre - wystarczająco dobre, aby drukować na dużym papierze. Wypróbuj powyższe rozwiązanie i zobacz, jak to działa.

3.4. Korzystanie z głowicy panoramicznej

Jeśli chcesz poważnie podejść do panoram, powinieneś zainwestować w dobry zestaw panoramiczny, który pozwoli ci robić zdjęcia bez obawy o problemy z paralaksą. Istnieje wiele różnych rozwiązań, a najpopularniejsze to Nodal Ninja, Manfrotto i RRS, przy czym ten ostatni jest numerem jeden wśród profesjonalistów. Mając dobrą głowicę panoramiczną, możesz obracać kamerę wokół źrenicy wejściowej obiektywu i wykonywać doskonałe jedno- lub wielorzędowe panoramy, które zszyją się bez żadnych problemów.

4. Łączenie panoram w oprogramowaniu

Po wykonaniu zdjęć należy je zszyć za pomocą specjalistycznego oprogramowania, które obsługuje panoramy. Pokażę tylko, jak używać Photoshopa i PTGui, ale zachęcamy do wypróbowania innych narzędzi panoramicznych.

4.1. Korzystanie z programu Adobe Photoshop

Łączenie panoram w Photoshopie jest bardzo łatwe. Jeśli używasz Lightroom, po prostu zaznacz obrazy, a następnie kliknij prawym przyciskiem myszy „Edytuj w” -> „Scal do panoramy w Photoshopie…”. Jeśli nie używasz Lightrooma, po prostu otwórz Photoshopa i przejdź do „Plik” -> „Automatyzacja” -> Photomerge… ”. Pojawi się okno dialogowe, które wygląda następująco:

Obrazy pojawią się automatycznie, jeśli używasz Lightroom. Jeśli robisz to w Photoshopie, po prostu kliknij „Przeglądaj” i wybierz obrazy, które mają zostać połączone w panoramę. Upewnij się, że zaznaczone są opcje „Połącz obrazy razem” i „Korekcja zniekształceń geometrycznych”, a następnie kliknij przycisk OK. Spowoduje to rozpoczęcie procesu zszywania, który czasami może zająć dużo czasu, w zależności od liczby obrazów i ich rozmiaru. Po zakończeniu procesu wystarczy przyciąć obraz i gotowe!

4.2. Korzystanie z PTGui

Oprócz Photoshopa istnieje wiele różnych narzędzi panoramicznych, a PTGui jest z pewnością najpopularniejszym. Używam go od lat i bardzo mi się podoba, chociaż muszę przyznać, że Photoshop lepiej radzi sobie z zszywaniem problematycznych panoram. Po otwarciu PTGui kliknij przycisk „Załaduj obrazy…”, wybierz obrazy, które chcesz zszyć, a następnie kliknij „Otwórz”, aby otworzyć obrazy w PtGui. Gdy obrazy zostaną w pełni załadowane, kliknij przycisk „Wyrównaj obrazy…” i pozwól PTGui obliczyć punkty połączenia. Po zakończeniu procesu zobaczysz nowe okno, które wygląda następująco:

Wybierz odpowiednią projekcję dla swojej panoramy, a następnie wróć do ekranu głównego i kliknij przycisk „Utwórz panoramę…”, co przeniesie Cię do osobnej karty. Ustaw odpowiedni rozmiar i format obrazu i kliknij przycisk „Utwórz panoramę”, aby rozpocząć proces łączenia.

PTGui ma o wiele więcej opcji zszywania niż Photoshop i możesz dostosować prawie wszystko, nawet ręcznie ustawiać punkty kontrolne i wybierać różne algorytmy zszywania.

5. Wyzwania związane z fotografią panoramiczną

Największym wyzwaniem związanym z fotografią panoramiczną są problemy z łączeniem spowodowane błędami paralaksy. Gorąco polecam przeczytanie artykułu na Wikipedii o paralaksie, aby w pełni zrozumieć, dlaczego stanowi ona tak duży problem dla fotografii.Gdy nauczysz się właściwych sposobów robienia zdjęć i minimalizacji paralaksy, możesz zacząć robić wspaniałe zdjęcia panoramiczne!

Daj mi znać, jeśli masz jakieś pytania w sekcji komentarzy poniżej.