Czy kiedykolwiek słyszałeś, jak ludzie mówią o „złotych godzinach” fotografii?
Zwykle opisuje się to jako te godziny o świcie i zmierzchu (szczególnie o zmierzchu), kiedy światło jest ciepłe (złote) i wpada pod kątem, który ułatwia fotografowanie obiektów (tj. Światło wpada z niskiego kąta, co sprawia, że jest bardziej nawet na przykład na twarzy fotografowanej osoby).
Niektórzy fotografowie robią zdjęcia wyłącznie w tych porach dnia (nie bez powodu) - jednak robiąc to mogą przeoczyć inne możliwości, jakie stwarza nam fotografia w południe.
Jedną z takich możliwości fotografowania ze słońcem wysoko na niebie jest sposób, w jaki podkreśla ono teksturę na pionowych powierzchniach.
Zauważyłem to po raz pierwszy podróżując po Tasmanii (państwo wyspiarskie u południowo-wschodniego wybrzeża Australii). Tasmania (lub Tassie, jak ją nazywamy) to wspaniałe miejsce dla fotografów zarówno ze względu na krajobraz, jak i dziedzictwo. Podobało mi się fotografowanie tam starych budynków i zauważyłem efekt, jaki wywoływało południowe słońce podczas ich fotografowania.
Gdy Słońce znajdowało się wysoko na niebie, szorstkość ścian tych budynków została zaakcentowana, gdy światło rzucało małe cienie wzdłuż ściany. Chociaż efekt był subtelny, do wielu ujęć dodawał prawdziwą teksturę i interesujący punkt - coś, czego nie osiągnąłbym, kręcąc w złotych godzinach.
PS: oczywiście nie tylko światło padające z sufitu na ściany (lub inne powierzchnie) może stworzyć wrażenie tekstury na ujęciu. Światło boczne i uplight mogą mieć podobny wpływ - oto kilka przykładów:
