Skoncentruj się na autofokusie - ten artykuł jest przeznaczony dla wszystkich moich kolegów strzelców z obsesją na punkcie ostrości, którzy dążą do konsekwentnie ostrych zdjęć bez względu na scenę, temat lub sytuację oświetleniową.
Czy zdarzyło Ci się odejść od strzelania z poczuciem pewności, że wykonałeś każdy ostatni strzał tylko po to, by po bliższym przyjrzeniu się odkryć, że większość twoich ujęć skupia się nieznacznie lub znacząco na przód lub tył? Jeśli tak, ten artykuł jest zdecydowanie dla Ciebie!
Moje oczy przyciągały i przykuwały wyraźne, ostre, szczegółowe i opisowe obrazy, odkąd byłem młodym mężczyzną, przeglądającym prace fotoreporterów, takich jak Gordon Parks, Diane Arbus, Elliot Erwitt i Eugene Richards, żeby wymienić tylko kilku.
Fotografowie ci nie tylko uchwycili merytoryczne i spektakularne treści (momenty), ale zrobili to z techniczną przenikliwością, która pobudziła moje zmysły wzrokowe i wywołała dreszcze po kręgosłupie. Chciałem tworzyć obrazy równie czyste i urzekające, jak te, które uwielbiałem.
Autofokus w dobie nowoczesnej technologii cyfrowej umożliwia szybkie i czułe pozyskiwanie obiektu i ustawianie ostrości, ale technologia ta czasami daje niespójne i zawodne wyniki podczas tworzenia obrazów w chaotycznym otoczeniu lub w niesprzyjających sytuacjach - i, co zaskakujące, czasami nawet w idealnych sytuacjach.
Zamierzam w tym artykule omówić autofokus (AF): sposób jego działania oraz różne dostępne tryby i punkty AF, które pomagają zapewnić bardziej spójną ostrość nawet w najtrudniejszych warunkach.
Systemy autofokusa są niezwykle złożone i zapewniają dogłębne wyjaśnienie, jak dokładnie działają, zajęłoby zbyt dużo czasu i sprowadziłoby nas na manowce. Oto zwięzłe zestawienie dwóch typów pasywnych trybów autofokusa.
Wykrywanie fazy
Wykrywanie fazy jest najczęściej spotykane w lustrzankach cyfrowych i wykorzystuje tzw. Dzielnik wiązki. Rozdzielacz wiązki kieruje światło (obraz) na dwa różne mikroczujniki, tworząc w ten sposób dwa oddzielne i identyczne obrazy. Są one ustawiane (wyostrzane) automatycznie za pomocą wewnętrznego oprogramowania aparatu.
Jeśli kiedykolwiek używałeś starszej kamery filmowej z obiektywami z ręczną regulacją ostrości, możesz sobie przypomnieć, jak obraz lub scena wyglądałyby podzielone na środku wizjera, a ostrość została uzyskana poprzez wyrównanie dwóch nieprawidłowo wyrównanych obrazów. W ten sposób działa wykrywanie fazy.
Wykrywanie kontrastu
Wykrywanie kontrastu jest prawdopodobnie dokładniejsze niż wykrywanie fazy, zwłaszcza podczas fotografowania obiektów (portretów) z bliska z szeroką przysłoną (tj. F / 1,4-f / 2,8). Technologia, która za tym stoi, jest mniej kłopotliwa (lekka) i tańsza. Systemy AF z detekcją kontrastu widzimy najczęściej w mniejszych i lżejszych aparatach bezlusterkowych.
Wykrywanie fazy jest solidniejsze i droższe, ale jest też bardziej czułe i niezawodne w przypadku obiektów, które są w ruchu lub poruszają się nieregularnie. Mechanika wykrywania kontrastu jest znacznie bardziej wydajna, lekka i tańsza, ale ten system jest znacznie wolniejszy i mniej responsywny niż wykrywanie fazy.
W tym artykule skupiam się (gra słów nie jest zamierzona) na systemach lustrzanek cyfrowych, ponieważ pozostają one - na razie - podstawą fotografii szybkiej akcji przy słabym oświetleniu (tj. Fotoreportaż, sport, przyroda i fotografia ślubna).
Pracowałem intensywnie zarówno z systemami Canon, jak i Nikon (każdy z nich ma swoje mocne i słabe strony), ale na podstawie moich osobistych doświadczeń firma Nikon ma przewagę, jeśli chodzi o szybkie i dokładne ustawianie ostrości w niekorzystnych warunkach słabego oświetlenia z obiektami w ruchu.
Fotografuję głównie przy świetle zastanym, obiektywach stałoogniskowych i szerokich przysłonach - zazwyczaj od f / 1,4 do f 2,8. Nie ma marginesu na nieudane ujęcia, jeśli chodzi o uchwycenie kluczowych momentów dla klientów weselnych.
Potrzebuję szybkości i dokładności i dążę do spójności. Muszę być w stanie uchwycić te decydujące momenty, gdy się rozwijają, ale chcę także ostrych zdjęć. Nic nie frustruje mnie bardziej niż przechwytywanie świetnych treści, które są nieco nieostre.
Muszę się skupić dokładnie tam, gdzie chcę, aby oko widza dotarło jako pierwsze. Zazwyczaj tym ogniskiem jest główny obiekt obecny w scenie lub oczy tej osoby, jeśli obraz jest bardziej portretowy (a nie scena z wieloma obiektami).
Kwestia precyzyjnego i dokładnego ustawiania ostrości staje się jeszcze bardziej wyraźna i problematyczna przy ustawianiu ostrości na obiektach znajdujących się blisko obiektywu lub przy stosowaniu jasnych obiektywów z szeroko otwartą przysłoną. W takich przypadkach dogłębne i wszechstronne zrozumienie trybów autofokusa i punktów AF aparatu ma kluczowe znaczenie.
Podczas fotografowania nieruchomych lub wolno poruszających się obiektów najlepsze rezultaty osiągam z AF-S. Używam centralnego punktu ostrości aparatu, który jest uważany za najbardziej dokładny i niezawodny punkt AF. Uzyskuję i blokuję ostrość za pomocą centralnego punktu AF, a następnie szybko zmieniam kompozycję i robię zdjęcia.
Dzisiejsze aparaty są wyposażone w wiele punktów ogniskowych. W zależności od marki i modelu używanego aparatu można było wybierać spośród maksymalnie 153 punktów. Punkty AF zwykle świecą na czerwono lub zielono, gdy spust migawki jest wciśnięty do połowy.
Tryby ustawiania ostrości (zarówno Nikon, jak i Canon)
Automatyczny autofokus (AF-A) Nikon | AI Focus AF Canon
W trybie automatycznej regulacji ostrości (AF-A) aparat analizuje scenerię i określa, których punktów AF użyć. W zależności od tego, czy obiekt się porusza, czy nie, automatycznie przełącza się między AF-S i AF-C w celu uzyskania ostrości.
Pojedynczy serwo AF (AF-S) Nikon | Jednokrotny AF Canon
W trybie pojedynczego AF (AF-S), wybrany punkt AF blokuje ostrość na obiekcie, dopóki spust migawki pozostaje częściowo wciśnięty. Blokada ostrości jest zwykle wskazywana w wizjerze przez podświetlenie pełnego koła.
Po ustawieniu i zablokowaniu ostrości scena jest ponownie komponowana bez utraty ostrości na wybranym obiekcie (obiektach). Ten tryb AF jest idealny dla nieruchomych obiektów.
Ciągły serwo AF (AF-C) Nikon | AI Servo AF Canon
W trybie ciągłego AF (AF-C) aparat ustawia ostrość (i ustawia ostrość) na wybranym punkcie AF do momentu uruchomienia migawki. Ten tryb AF jest idealny dla poruszających się obiektów.
Tryb pól AF (punkty AF)
Oprócz tych trybów ustawiania ostrości lustrzanki cyfrowe Nikon i Canon są wyposażone w liczne punkty AF i opcje trybu pól AF.
Tryby pól AF firmy Nikon
Firma Nikon umożliwia wybór następujących opcji trybu pól AF:
Pojedyńczy punkt - Fotograf ręcznie określa pojedynczy punkt AF, a aparat ustawia ostrość na obiekcie w wybranym punkcie AF, najlepiej działając w przypadku nieruchomych obiektów.
Obszar dynamiczny - Fotograf określa punkt AF ręcznie, tak jak w przypadku pojedynczego punktu AF (powyżej). Jeśli jednak obiekt poruszy się i opuści wybrany obszar punktu AF, aparat dostosuje się odpowiednio w oparciu o otaczające punkty AF i odpowiednio dostosuje ostrość. To ustawienie działa najlepiej w przypadku obiektów poruszających się w nieprzewidywalny sposób.
Automatyczny - Aparat określa, który punkt AF obejmuje obiekt i automatycznie ustawia ostrość.
3D - Fotograf ręcznie określa punkt AF. Po częściowym wciśnięciu spustu migawki i ustawieniu ostrości przez aparat fotograf ponownie komponuje scenę, a aparat automatycznie przełącza się na nowy punkt AF, aby zachować ostrość dla wybranego obiektu.
Tryby pól AF firmy Canon
Opcje trybu pól AF firmy Canon są bardzo podobne do opcji dostępnych w firmie Nikon, ale są bardziej oparte na grupowaniu punktów AF w celu uzyskania ostrości.
Rozszerzenie punktu AF - Ten tryb umożliwia wybranie głównego punktu AF, któremu towarzyszą otaczające 4 lub 8 dodatkowych punktów AF dla obiektów, które się poruszają lub które nie oferują dużego kontrastu w celu szybkiego ustawienia ostrości.
Strefowy AF - Zapewnia to zbiór 9 lub 12 ruchomych grup punktów AF w celu uzyskania ostrości na najbliższym obiekcie znajdującym się w wybranej strefie.
Automatyczny wybór punktu AF - W tym trybie wszystkie punkty AF są aktywne i śledzą ostrość, podobnie jak w trybie 3D AF firmy Nikon.
Jeśli jesteś podobny do mnie, opcje mogą być ekscytujące, ale także niesamowicie przytłaczające. Czytając instrukcje obsługi aparatu lub wysoce techniczne samouczki, chcę ułożyć się w pozycji embrionalnej i udać się w moje szczęśliwe miejsce.
Zachęcam więc do wzięcia głębokiego oddechu i czytania, gdy mówię bardziej prozaicznie o tym, jak zsyntetyzować i zintegrować te informacje w celu praktycznego zastosowania i wykorzystania w tej dziedzinie.
Jestem przede wszystkim fotografem portretowym i ślubnym, którego obsesja na punkcie robienia ostrych zdjęć doprowadziła do wielu eksperymentów w mojej 20-letniej karierze. Pracowałem z każdą możliwą kombinacją korpusu i obiektywu dla profesjonalnych lustrzanek cyfrowych, a to, co mam zamiar powiedzieć, nie jest tajemnicą; to jest afirmacja.
Kalibracja obiektywu
Po pierwsze, najlepsze wyniki w zakresie ostrości i ostrości obrazu osiągnąłem dzięki zastosowaniu zastrzeżonych obiektywów stałych. Właściwa kalibracja obiektywu ma również zasadnicze znaczenie dla uzyskania optymalnych wyników w przypadku lustrzanek cyfrowych i zastrzeżonych kombinacji obiektywów - zarówno stałych, jak i zmiennoogniskowych. Kalibracja obiektywu to pierwszy krok, jaki należy wykonać, aby uzyskać spójność i dokładność podczas ustawiania ostrości.
Firma Nikon oferuje precyzyjną regulację AF z niektórymi nowszymi lub nowo wydanymi korpusami do lustrzanek cyfrowych i nie mogę się wystarczająco pochwalić, jak cenne jest to narzędzie. Canon pozwala również swoim strzelcom na dostrajanie i kalibrację obiektywów profesjonalnych za pomocą korpusów profesjonalnych, ale na razie pozostaje to procesem ręcznym.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o dostrajaniu AF firmy Nikon, odwiedź https://fstoppers.com/gear/how-get-most-nikons-auto-af-fine-tune-194063. Ten film to świetny samouczek, który pozwala wykorzystać moc tej niesamowitej funkcji!
Wiedz, że żadna kombinacja korpusu aparatu nigdy nie jest idealna i że wszystkie kombinacje korpus / obiektyw mogą skorzystać na kalibracji twoich obiektywów. Niezależnie od tego, czy masz nowszy Nikon, który umożliwia automatyczną kalibrację, czy też posiadasz system Canon i musisz ręcznie wykonywać kalibrację obiektywu, jest to geneza konsekwentnie ostrych obrazów.
Moje eksperymenty z punktami AF i trybami AF są równie obszerne. Odkryłem, że centralne ogniskowanie, a Single-Servo AF (AF-S) zapewnia bardziej spójne dla nieruchomych lub wolno poruszających się obiektów niż jakakolwiek inna dostępna kombinacja punktu AF i trybu ustawiania ostrości.
Wolę używać centralnego punktu AF, aby uzyskać i zablokować ostrość, a następnie ponownie skomponować scenę w celu wykonania ostatecznego zdjęcia, zamiast używać punktów AF znajdujących się bliżej krawędzi wizjera. Nie zawsze robiłem to w ten sposób, ale dzięki porównaniu odkryłem, że ta metoda jest szybsza i bardziej niezawodna, a także, że ogniskowanie jest znacznie dokładniejsze, strzał po strzale.
Punkty AF i tryby ustawiania ostrości aparatu w dużym stopniu zależą od kontrastów występujących w scenie. Centralny punkt AF rozróżnia kontrast, dzięki czemu uzyskuje ostrość szybciej i dokładniej niż punkty bliżej krawędzi wizjera lub obrazu. Tutaj kontrast, klarowność i jasność są tłumione przez winietowanie i aberracje optyczne, które występują we wszystkich soczewkach - szczególnie w ich krawędziach i rogach.
Dodatkowo punkty środkowe AF to krzyżowe punkty ostrości, które mogą ustawiać ostrość na liniach w dwóch kierunkach, poziomym i pionowym.
Koncentrując się na poruszających się obiektach
Podczas ustawiania ostrości dla poruszających się obiektów zauważyłem, że używanie ciągłego AF (AF-C) w połączeniu z trybem Dynamic Area AF (Nikon) lub Zone AF (Canon) zapewnia najlepsze, najbardziej spójne wyniki nawet w ekstremalnie słabych warunkach oświetleniowych .
Należy pamiętać, że tryby dynamicznego i strefowego AF pozwalają na wybór grup punktów AF w zakresie od 4 do 8 punktów, aby zachować ciągłe śledzenie ostrości dla obiektów w ruchu.
Kiedy znajduję się nieco dalej od poruszających się obiektów, stwierdzam, że fotografowanie w trybie ciągłego AF (AF-C) w połączeniu z trybem obszaru 3D AF (Nikon) lub Auto AF (Canon) daje najbardziej spójne rezultaty.
Na przykład, kiedy kręcę pierwszy taniec młodej pary, 3D AF-C jest moim celem, ponieważ pozwala mi powiedzieć aparatowi, który obiekt (y) chcę mieć ostrość i utrzymywać tę ostrość w sposób ciągły jako obiekt / s poruszają się w kadrze lub sam skomponuję scenę.
Więcej o fotografowaniu poruszających się obiektów tutaj.
Fotografowanie portretów
Myślę, że najważniejsze wyzwania związane z ostrością dotyczą robienia portretów lub zbliżeń z dłuższymi obiektywami (50 mm lub większymi) przy przysłonach f / 1,2-f / 2,8. W tym miejscu zawodowcy oddzielają się od amatorów.
Wielu fotografów chce uzyskać uderzający efekt wizualny (bokeh), który widzimy podczas fotografowania obiektu z szeroko otwartą przysłoną (f / 1,2 - f / 2,8) i przybijając ostrość do oczu. W takich przypadkach nie ma miejsca na błąd. Czasami widzisz tylko centymetr ostrości - a jeśli go przegapisz, obraz jest bezużyteczny (przynajmniej moim zdaniem). To spore ryzyko z ogromnymi nagrodami.
Często jestem pytany, czy istnieje jakaś sztuczka, aby przydać ostrości oczu w portretach wykonanych z tak małej głębi ostrości. „Sztuczka” polega na tym, aby wiedzieć, jak działa cały sprzęt. Dowiedz się, jak każdy obiektyw współpracuje z korpusem, z którym jest sparowany, oraz który punkt AF lub tryb ustawiania ostrości zapewnia najlepsze rezultaty podczas fotografowania płytkiego dla tego konkretnego obiektu lub sceny.
Dla mnie nagroda jest warta ryzyka tylko wtedy, gdy posiadam wnikliwość techniczną i pewność siebie, aby osiągnąć pożądany rezultat co najmniej 8 na 10 razy (to mój standard).
Weź pod uwagę następujące kwestie: Podczas fotografowania z ogniskową 85 mm ustawioną na f / 1.8, gdy obiekt znajduje się w odległości 1 metra, masz tylko około 1,3 cm głębi ostrości. Jeśli użyjesz środkowego punktu AF w AF-S do ustawienia, zablokowania ostrości i zmiany kompozycji przed zrobieniem zdjęcia, jest bardzo mało prawdopodobne, że cienka jak brzytwa płaszczyzna ostrości wyląduje w miejscu, w którym była początkowo zablokowana.
To podstawowa trygonometria.
Niewielka zmiana kąta kamery spowodowana rekomponowaniem (a nawet oddychaniem) drastycznie wpływa (przesuwa) płaszczyznę ostrości, powodując, że policzek, nos, uszy lub podbródek (a nie oczy) są w centrum uwagi.
Jeśli więc nie chcesz, aby oczy fotografowanej osoby znajdowały się pośrodku kadru we wszystkich portretach, które robisz z małą przysłoną, będziesz potrzebować bardziej kreatywnej i skutecznej strategii.
Z mojego doświadczenia wynika, że użycie ciągłego serwo AF (AF-C) i wybranie grupy od 4 do 6 dynamicznych punktów AF w pobliżu oka to najlepszy sposób na osiągnięcie ostrości oka w tym niepewnym scenariuszu.
Jednak znalazłem fotografowanie w trybie ciągłej klatki lub w trybie High-Speed, a ręczne dokonywanie mikro-regulacji ostrości, gdy migawka jest aktywna, to jedyny pewny sposób, aby uchwycić co najmniej 1 lub 2 klatki, w których oczy są ostre. .
Wniosek
Autofokus to potężne i wygodne narzędzie, które pomogło ewoluować i podnieść fotografię na wyżyny, jakich nigdy bym nie wyobrażał 20 lat temu.
Jednak w przypadku wszystkich rzeczy mechanicznych i stworzonych przez człowieka istnieją słabości i ograniczenia. Poza tym nie ma ograniczeń, kiedy mówimy o wyobraźni lub twórczej woli, które pozwalają nam - i zmuszają nas - do wypychania tych narzędzi daleko poza ich granice, aby osiągnąć optymalne i pożądane rezultaty; coś jest możliwe tylko wtedy, gdy posiadamy odpowiednią wiedzę o działaniu tych narzędzi.
Jak wspomniałem wcześniej w tym artykule, systemy autofokusa i AF są niesamowicie złożone. Jest to temat bardzo interesujący i cenny dla wielu fotografów - zarówno nowicjuszy, jak i doświadczonych profesjonalistów.
Jest to również szybko rozwijająca się technologia, co oznacza, że to, co znamy dzisiaj, może nie mieć zastosowania jutro. Wiele zmiennych i czynników wpływa i wpływa na dokładność i spójność AF - to z pewnością różnorodny temat. Jeden artykuł nigdy nie byłby w stanie poruszyć wszystkich tych aspektów.
Mam nadzieję, że dzięki temu artykułowi udało mi się przełamać lody i dostarczyć przydatnych informacji, które zainspirują Cię do dalszego doskonalenia swoich umiejętności. Jako fotografowie polegamy na technologii, aby wyrazić naszą wizję i głosy, więc zrozumienie technologii jest nie tylko kluczowe, ale także spoczywa na nas obowiązek zrozumienia technologii - abyśmy mogli rozwijać nasz artyzm.
To powiedziawszy, nie mogę się doczekać, aby napisać więcej artykułów na ten temat i kontynuować tę rozmowę, abyśmy mogli dokładniej zbadać i poprawić naszą wspólną koncentrację.