Nowy przewodnik fotografa po ustawieniach aparatu

Bez doświadczenia patrzenie na nieskończone funkcje i pokrętła w aparacie może wydawać się zniechęcające, i na początku tak jest, zwłaszcza w przypadku wielu nowszych aparatów cyfrowych, które mają około 5000 funkcji (patrzę na ciebie, Nikon).

Folegandros, Grecja - ogniskowa 24 mm przy f / 11

Na szczęście na początku wystarczy nauczyć się głównych funkcji, aby znacznie poprawić jakość fotografii. Poniższe treści mogą wymagać kilkukrotnego przeczytania, ale nauczenie się najważniejszych możliwości aparatu, które znacząco poprawią jakość fotografii, nie zajmie dużo czasu.

Głębia pola

Zanim zagłębimy się w ustawienia, musisz najpierw zrozumieć głębię ostrości. Termin ten odnosi się do obszaru przed i za obiektem, na którym skupia się aparat, który jest dostatecznie ostry. Używamy terminu akceptowalnie ostry, ponieważ w miarę oddalania się od obiektu, na którym się koncentrujesz, ostrość stopniowo maleje.

Innym sposobem myślenia o głębi ostrości jest zakres ostrości. Mała głębia ostrości odnosi się do małego zakresu akceptowalnej ostrości, podczas gdy głęboka głębia ostrości odnosi się do dużego zakresu akceptowalnej ostrości obrazu.

Wenecja, Włochy - ogniskowa 70 mm przy f / 5,6. Ten obraz ma dość małą głębię ostrości; wiosło i fala są ostre, podczas gdy reszta jest nieostra.

Stojąc w tej samej odległości od sceny, możesz zmienić głębię ostrości na trzy sposoby:

Zmiana ustawienia przysłony
Zmiana ogniskowej w aparacie (tj. Obiektyw 24 mm w porównaniu z obiektywem 200 mm) da ci wygląd większej głębi ostrości. Technicznie jest to efekt optyczny ze względu na powiększenie, ale spowoduje wrażenie większej głębi ostrości.
Zmiana odległości ustawiania ostrości. Skupienie się na bliższym obiekcie zapewni mniejszą głębię ostrości niż ustawienie ostrości na obiekcie z dużej odległości.

Ogniskowa (szerokokątna a teleobiektyw)

Zmiana ogniskowej powoduje zmianę relacji wielkości między obiektami pierwszego planu a obiektami tła. Wpływa również na wygląd głębi ostrości ze względu na zmianę powiększenia.

Szeroki kąt: obiektyw szerokokątny (tj. 28 mm) sprawi, że obiekty na pierwszym planie będą większe w porównaniu z tłem. Pozwala to na wyeksponowanie głównego tematu na pierwszym planie i jednoczesne umieszczenie większej części tła, ponieważ jest on proporcjonalnie mniejszy. Stojąc w tej samej odległości od obiektu, w całym kadrze pojawia się większa głębia ostrości w przypadku obiektywu szerokokątnego niż w przypadku teleobiektywu, gdy używana jest ta sama przysłona.

Folegandros, Grecja - ogniskowa 24 mm przy f / 11. Zwróć uwagę na rozmiar kamieni pierwszego planu w stosunku do kamieni środkowych.

Teleobiektyw: teleobiektyw skompresuje i zacieśni widok. Im dłuższa ogniskowa, tym większe będą obiekty tła w porównaniu z obiektami pierwszego planu. To sprawia, że obiekty tła wyglądają bliżej obiektów pierwszego planu niż w przypadku widoku szerokokątnego.

Chociaż nie jest to niezachwiana zasada, często uważa się, że portrety są bardziej pochlebne, gdy używany jest nieco teleobiektyw (około 80 mm do 120 mm), który kompresuje rysy twarzy. Jeśli sfotografujesz kogoś z dużym nosem z bliskiej odległości za pomocą obiektywu 17 mm, ten nos będzie wyglądał gigantycznie w porównaniu z uszami fotografowanej osoby.

Florencja, Włochy - ogniskowa 170 mm przy f / 6,3

ISO

Zanim dowiesz się o trybach priorytetu przysłony i migawki, musisz zapoznać się z czułością ISO. Ustawienie ISO to sposób na zmianę czułości czujnika aparatu na światło.

ISO to pierwsze ustawienie, które należy ustawić, wychodząc za drzwi i zawsze należy być świadomym tego, na jakie jest ono ustawione. Poćwicz zmienianie go, ponieważ kiedy już zaznajomisz się z ISO, będziesz go ciągle zmieniać.

Niższa wartość ISO (100, 200 lub 400) oznacza, że czujnik aparatu nie będzie tak czuły na światło, ale jakość obrazu będzie najlepsza dla możliwości aparatu. Obrazy o niskiej czułości ISO będą miały niewielki lub żaden szum cyfrowy. Najlepsze czasy do robienia zdjęć z niską czułością ISO to mocne światło dzienne, używanie statywu lub oświetlenie studyjne.

Wysoka wartość ISO (800, 1600 lub 3200) oznacza, że czujnik aparatu będzie odczytywał więcej światła, ale w zamian za to obrazy będą miały szum cyfrowy. Wyższe czułości ISO są zwykle używane, gdy światło nie jest idealne i nie ma statywu. Powinieneś przejrzeć możliwości ISO aparatu, aby znaleźć górny limit, który jest dla Ciebie wygodny. Aparaty z wyższej półki zwykle mają przystanek lub dwie więcej możliwości ISO niż kamery klasy podstawowej.

East Village, NYC ISO 3200. - ziarniste, ale piękne

Kluczem jest tutaj, aby nie bać się podnieść swojego ISO. Jego możliwości poprawiły się tak bardzo, że wiele aparatów może robić zdjęcia z czułością ISO 800, 1600 i 3200, a dla niektórych nawet wyższą. O wiele lepiej jest mieć idealne ustawienia migawki i przysłony podczas tworzenia obrazu niż idealne ustawienie ISO. Ziarno jest piękne, podczas gdy złe ustawienia przysłony i migawki nie.

Po ustawieniu ISO będziesz musiał zdecydować, czy chcesz fotografować w trybie priorytetu przysłony czy priorytetu migawki.

Priorytet przysłony (A / Av)

Przysłona to otwór w obiektywie, przez który światło wpada do aparatu. Określenie f-stop (czyli f / 2.8, f / 3.5… f / 16) to liczba określająca rozmiar otworu przysłony, gdzie f / 2.8 to znacznie większy otwór niż f / 16. Użycie trybu preselekcji przysłony umożliwia zmianę przysłony, a aparat za pomocą wewnętrznego światłomierza wybiera odpowiedni czas otwarcia migawki, aby prawidłowo naświetlić scenę.

„Mniejszy” otwór przysłony (który odnosi się do większej liczby, np. F / 16) pozwoli uzyskać większą głębię ostrości w scenie, ale wpuści mniej światła do aparatu.

Montalcino, Włochy Ogniskowa 28 mm przy f / 14. Mała apertura zapewnia dużą głębię ostrości.

Powyższe zdjęcie jest przykładem tego typu głębokiej głębi ostrości, która występuje przy małej aperturze. Komin na pierwszym planie jest idealnie ostry, a zarówno środek gruntu, jak i tło są bardzo ostre.

„Większy” otwór przysłony (który odnosi się do mniejszej liczby, np. F / 2,8) stworzy płytką głębię ostrości (z większym efektem bokeh lub rozmyciem nieostrym) i wpuści więcej światła do aparatu.

Ogniskowa 63 mm przy f / 2.8 w ciemnym otoczeniu. Duży otwór przysłony zapewnia bardzo małą głębię ostrości.

Głównym powodem robienia zdjęć w trybie Aperture Priority jest kontrolowanie głębi ostrości i jest to powszechny sposób robienia zdjęć portretowych, a także do fotografii imprezowej i ślubnej, szczególnie w sytuacjach, gdy wydarzenia odbywają się w miejscach o słabym oświetleniu.

Chociaż powyższe zdjęcie wygląda jasno, zostało zrobione w dość ciemnym pokoju. Ponieważ jest fotografowany z przysłoną f / 2.8, tylko oczy panny młodej są idealnie ostre. Fotografując z małą głębią ostrości, zawsze upewnij się, że najważniejszy element jest ostry.

Priorytet migawki (T / Tv)

Czas otwarcia migawki to szybkość, z jaką migawka aparatu otwiera się i zamyka, aby światło docierało do matrycy lub filmu. Korzystanie z trybu preselekcji migawki umożliwia ustawienie idealnego czasu otwarcia migawki, a aparat dobierze odpowiednią przysłonę, aby prawidłowo naświetlić scenę.

Krótszy czas otwarcia migawki (mniejszy ułamek, np. 1/320 sekundy) sprawi, że do czujnika dotrze mniej światła, ale zatrzyma ruch obiektu lub skompensuje drgania aparatu, gdy aparat jest trzymany w ręku. 1/320 i szybciej to idealne ustawienie do zatrzymania ruchu ludzi.

SoHo, NYC 1/320 sekundy z ogniskową 80 mm

Dłuższy czas otwarcia migawki (większy ułamek, na przykład 1/8 sekundy) pozwoli na dotarcie większej ilości światła do czujnika i, jeśli będzie wystarczająco długi, spowoduje rozmycie obrazu. W zależności od tempa ruchu obiektu, od około 1/30 do 30 sekund i więcej spowoduje zauważalne rozmycie ruchu. Podczas wprowadzania rozmycia do sceny zalecany jest statyw, chociaż można trzymać aparat w ręku i uzyskać ostre tło i rozmazany obiekt, jeśli obiekt porusza się wystarczająco szybko.

Grand Central, Nowy Jork 6 sekund przy f / 8. Kobieta jest ostra, ponieważ pozostawała nieruchoma.

*Ważny: aby zrównoważyć rozmycie spowodowane drganiami aparatu z ręki, czas otwarcia migawki musi wynosić co najmniej 1 ponad ogniskową. Więc jeśli twoja ogniskowa wynosi 100 mm, czas otwarcia migawki powinien wynosić co najmniej 1/100 sekundy. Dodaj trochę luzu do tej reguły, kiedy możesz, aby 1/125 lub 1/160 przy 100 mm była bezpieczniejsza. Podczas korzystania z przyciętych czujników (takich jak APS-C lub micro-4 / 3rds), istotną liczbą jest rzeczywista ogniskowa. Jeśli czujnik aparatu APS-C ma przycięcie 1,6x, obiektyw 100 mm będzie miał odpowiednik pola widzenia 160 mm, co oznacza, że potrzebujesz co najmniej 1/160 sekundy, aby uzyskać ostrość.

Głównym powodem robienia zdjęć z priorytetem migawki jest zatrzymanie lub wprowadzenie ruchu do sceny. Używam tego trybu przede wszystkim podczas podróży, zwiedzania, o zmierzchu, kiedy trzymam rękę na pulsie, a światło jest słabe, lub podczas fotografowania ulic.

Tryb ręczny (M)

Tryb ręczny pozwala ustawić migawkę, przysłonę i ustawienia ISO bez ingerencji aparatu. To trudny sposób fotografowania, ponieważ aby odpowiednio ustawić aparat, musisz znać siłę światła, ale nawet jeśli nie chcesz fotografować w ten sposób, warto poćwiczyć w trybie ręcznym, aby lepiej zrozumieć światło.

Tryb ręczny jest idealny, gdy używasz statywu i masz czas na dokładną regulację ekspozycji. Sprawdza się również w sytuacjach, w których oświetlenie jest równomierne, np. W pochmurne dni, fotografowanie w pomieszczeniach lub używanie lamp stroboskopowych lub lamp błyskowych.

Poets ’Walk, Central Park, NYC 15 sekund przy f / 11, ISO 100. Ogniskowa 28 mm na statywie.

Jednak tryby priorytetu migawki i priorytetu przysłony są bardzo ważne, szczególnie w sytuacjach, gdy oświetlenie jest zmienne. W słoneczny dzień, w którym fotografujesz zarówno w słońcu, jak i poza nim, korzystne jest korzystanie z tych trybów, ponieważ ciągła zmiana ustawień ręcznych za każdym razem, gdy zmieniasz kierunek, jest zwykle niepraktyczna. Niech aparat wykona część pracy.

Kompensacja ekspozycji (+/-)

Kompensacja ekspozycji to +/- w aparacie, który jest używany w trybie priorytetu przysłony lub migawki. Zwiększenie ekspozycji na stronę dodatnią rozjaśni zdjęcie, a zmniejszenie jej w stronę ujemną spowoduje przyciemnienie zdjęcia.

Jest to szczególnie przydatne, gdy znajdujesz się w zbyt jasnej lub ciemnej sytuacji, która może oszukać światłomierz aparatu, na przykład scena z bardzo jasnym niebem lub scena w ciemnej alejce. Aparat odczyta te poziomy i spróbuje zmienić te zbyt jasne lub ciemne sytuacje na szare. Zazwyczaj tego nie chcemy.

Podczas fotografowania jasnej sceny aparaty odczytują wszystkie jasne obszary i obliczają, że należy przyciemnić zdjęcie, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Aby to zrównoważyć, należałoby zwiększyć kompensację ekspozycji. Podczas fotografowania w ciemnej uliczce aparaty będą próbowały rozjaśnić czerń do szarości, co prowadzi do konieczności skompensowania tego przez obniżenie kompensacji ekspozycji.