Pierwsze zdjęcia zostały wykonane w czerni i bieli. Kilkadziesiąt lat później, nawet po pojawieniu się koloru, wielu fotografów - szczególnie tych zajmujących się tworzeniem dzieł sztuki - nadal fotografowało w czerni i bieli. Format ten pozostaje popularny nawet dzisiaj: prawie każdy aparat cyfrowy na poziomie konsumenckim ma dostępny tryb czarno-biały (do drukowania plików JPEG.webp bezpośrednio z aparatu w trybie monochromatycznym), a wszystkie zestawy do edycji cyfrowej ciemni mają co najmniej jeden (i zwykle wiele) sposobów zmiana fotografii kolorowej na czarno-białą. Rzeczywiście, istnieją drogie wtyczki dostępne dla Photoshopa, które są całkowicie poświęcone procesowi konwersji ujęcia kolorowego na czarno-białe, a także dziesiątki grup na Flickr i Picassa oraz 500px, które są wyłączne dla fotografii czarno-białej.
Dlaczego czarno-białe fotografie nadal wykorzystują tę władzę nad fantazją tak wielu fotografów (amatorzy, amatorzy i zawodowcy), skoro mamy do dyspozycji aparaty i techniki, które mogą uchwycić każdy kolor pod słońcem? Możemy tworzyć zdjęcia o spektakularnej gamie kolorystycznej, z przykuwającymi uwagę czerwieniami i błękitami oraz zieleniami i żółciami, a mimo to prosta moc skutecznego czarno-białego zdjęcia może (zapewne oczywiście) pozostawić nawet najlepiej zrealizowany kolor ujęcia w artystycznym pyle .
Dlaczego?
Jak widzę, duża część tego powodu tkwiła w bardzo prostocie obrazu monochromatycznego. Usunięcie koloru ze zdjęcia zmienia ostrość - przenosi uwagę widza z kolorów na rzeczy, które mogą być bardziej abstrakcyjne, mniej natychmiast zauważalne, i przedstawia nam świat w sposób, do którego niewielu z nas jest przyzwyczajonych. Samo usunięcie tego znajomego elementu może wywołać intensywne zainteresowanie i potężne wrażenie dramatu, które w przeciwnym razie mogłoby zostać przytłoczone obecnością koloru. Prozaikę można uczynić niezwykle interesującą, zmieniając ją w pewnym sensie w coś jeszcze bardziej prozaicznego, jeszcze prostszego.
W wyniku potężnego atrakcyjności czarno-białych obrazów fotografowie nieuchronnie będą nadal próbować swoich sił w tworzeniu monochromatycznych fotografii. Ale niekoniecznie jest to tak łatwe, jak można by się spodziewać, i nie każda kolorowa fotografia nagle stanie się potężnym, dramatycznym i artystycznym wyrazem po przekonwertowaniu na czarno-białą. Aby stworzyć spektakularny czarno-biały obraz, musisz zacząć od samego początku, kiedy najpierw patrzysz na interesującą scenę, zanim jeszcze wciśniesz spust migawki.
Zmiana wzroku
Większość z nas widzi świat w kolorze. Tak i bardzo się cieszę, że mam tę umiejętność. Aby jednak uzyskać jak najbardziej efektywne zdjęcie czarno-białe, musisz rozwinąć umiejętność odstraszania tych kolorów na długo przed zrobieniem zdjęcia. Wielcy czarno-białe fotografowie z przeszłości zwykli mówić o „Czarno-białym spojrzeniu na świat”. Nie odnosili się do polityki czy jakiejś prostej dychotomii dobra i zła, ale raczej dosłownie widząc to w trybie monochromatycznym, widząc, jak wyglądałoby po przetworzeniu zdjęcia i trzymaniu w rękach czarno-białego druku.
Częścią możliwości widzenia świata w czerni i bieli jest czyste, surowe doświadczenie: im więcej zrobisz czarno-białych zdjęć, tym lepiej będziesz w stanie zrozumieć, które sceny i ujęcia będą lepiej działać w trybie monochromatycznym niż w kolorze. Może to oznaczać (i oznaczało, w erze cyfrowej) robienie mnóstwa kolorowych zdjęć, a następnie przypadkowe wypróbowanie konwersji czarno-białej na niektórych podzbiorach z nadzieją, że poszczęści się i trafi jedno lub dwa, które naprawdę pojawiają się czarno-białe .
Ale możesz skrócić ten proces uczenia się - lub przynajmniej pomóc sobie w drodze - uświadamiając sobie, które elementy mają największy wpływ na czarno-białe ujęcie. Część z tego jest oczywista lub przynajmniej może wydawać się oczywista, ale wartość wynika z faktycznego myślenia o tym i świadomego rozważania tych elementów podczas strzelania (do momentu, gdy osiągniesz taki punkt, że nie musisz już o nich myśleć, ponieważ przychodzą do ciebie tak naturalnie). Elementy obejmują:
- Kształty, wzory i tekstura
- Oświetlenie i kontrast
- Ton
- Kolor
Kolor czekania? Pozwólcie, że wyjaśnię kilka pierwszych, a wrócimy do tego ostatniego.
Kształty, wzory i tekstura
Kiedy spojrzysz poza kolory w scenie, niektóre z pierwszych elementów, które zauważysz, to kształty, powtarzające się wzory i tekstura. W przypadku braku koloru elementy te zdominują obraz i mogą być przewodnikiem w kompozycji.
Szukaj ciekawych form i zestawień kątów. Szukaj w szczególności trójkątów i krzywych. Spróbuj znaleźć kształty, które pasują do spirali Fibonacciego lub przynajmniej luźno pasują do reguły trójpodziału w sposobie, w jaki dzielą twój kadr.
Poluj na powtarzające się wzorce formacje struktury. A następnie przyjrzyj się dokładnie tej przerwie we wzorze. Mur z cegły to świetny wzór, ale jest też nudny, chyba że masz na sobie ten nabazgrany kawałek niesamowitego graffiti (lub cokolwiek innego, co przyciągnęło twoją uwagę i wyróżniało się z powtarzających się wokół niego).
Tekstura może naprawdę wyskoczyć z obrazu w fotografii czarno-białej. Oczywiście kolorowe zdjęcia mogą mieć również świetną teksturę, ale w czerni i bieli jest coś, co naprawdę daje wrażenie szorstkości kory lub nierówności betonu itp. Na przykład, rozważ dwa zdjęcia poniżej, wersję kolorową w porównaniu z czarno-białą. Moim zdaniem przynajmniej (a przebieg jak zawsze może się różnić) wersja czarno-biała sprawia, że tekstury niemal wychodzą z ekranu, dużo bardziej niż kolor:
A potem, oczywiście, spróbuj połączyć wszystkie trzy i znajdź powtarzające się wzory o interesujących kształtach, które mają przyciągające wzrok tekstury.
Oświetlenie i kontrast
Kiedy informacje o kolorze zostaną usunięte ze zdjęcia, jakość i skuteczność oświetlenia może być ogromnym hitem - lub można je niewiarygodnie poprawić. Odkryłem, że miękkie oświetlenie jest mniej skuteczne w czerni i bieli (ogólnie), podczas gdy silne cienie (tworzące wspaniałe kształty i wzory) mogą naprawdę wyjść, gdy są oglądane w trybie monochromatycznym.
W pewnym sensie „oświetlenie” czerni i bieli tak naprawdę oznacza „cienie”, ponieważ jesteśmy mniej zainteresowani złotym odcieniem magicznej godziny, a bardziej tym, jak światło pada na nasz obiekt - czyli czym są wyjątkowe cienie stworzone przez to źródło światła. Głębokie cienie mają swoją własną postać, postać, która może nieco zagubić się w kolorowych ujęciach i naprawdę dać się poznać w czerni i bieli.
Logicznie wynika z tego kontrast. Obszary o wysokim kontraście - różnica między jasnymi i ciemnymi obszarami - będą szczególnie wyróżniać się na zdjęciach czarno-białych. Jeśli to, na co patrzysz, ma bardzo niski kontrast, zaryzykujesz zamglone lub nieciekawe ujęcie po konwersji na monochromatyczny, ponieważ nie ma nic, co mogłoby przyciągnąć wzrok, nic, co mogłoby poprowadzić widza przez kompozycję. Wszystkie szarości stają się takie same, a dostajesz duże, płaskie, szare ujęcie.
Sztuczne zwiększenie kontrastu w Photoshopie może tylko na tyle pomóc: w rzeczywistości chcesz zmienić kompozycję, wrócić o innej porze dnia, zmienić oświetlenie itp., Aby uzyskać kontrast niezbędny do uzyskania czerni i biały obraz pop.
Ton
Ton jest trudny do zdefiniowania i opisania. To jeden z tych elementów fotografii „poznaj, kiedy to zobaczysz”. Mówiąc najogólniej, jest to uczucie, które wywołuje fotografia, połączenie wszystkich wymienionych powyżej elementów (kształt, wzór, faktura, światło, kontrast itp.). Ton może być ciemny i nastrojowy, jak z filmu noir, lub może być lekki i przewiewny, jak obraz pojedynczej chmury na zaskakująco niebieskim niebie.
To holistycznie nastrój fotografii.
Czarno-białe fotografie nadają wyrazistemu tonowi. W swojej początkowej kompozycji możesz skoncentrować się na określeniu, jaki będzie ten ton, skupiając się na elementach, które wymieniłem powyżej, a następnie spróbować mentalnie wyodrębnić kolor.
Doświadczenie bardzo pomaga tutaj, podobnie jak uważne przeglądanie wspaniałych czarno-białych zdjęć, które inni fotografowie wykonali przed tobą. Zwróć szczególną uwagę na to, jak światło i cień mogą wpływać na nastrój ujęcia - ton - i wyobraź sobie, kiedy pracujesz nad własnymi ujęciami w terenie, jak przesunięcie nawet o kilka kroków w lewo lub w prawo może znacząco wpłynąć na ton.
W krótkim czasie będziesz mógł spojrzeć na scenę i od razu wyczuć ton, jaki wywoła w widzach, gdy zobaczą ją w czerni i bieli.
Kolor
To jest dziwne. Kolor, do fotografii czarno-białej? Cóż, jeśli przekonwertujesz kolorowe ujęcia na czarno-białe w cyfrowej ciemni, tak jak ja, wtedy kolor stanie się naprawdę ważny.
Proces przekształcania ujęcia kolorowego na czarno-biały polega w większości przypadków na podejmowaniu wyraźnych decyzji dotyczących względnej intensywności kolorów na zdjęciu po przetłumaczeniu na skalę szarości. Możesz uczynić swój błękit prawie czarnym i zwiększyć względną jasność żółci, czerwieni i zieleni na ujęciu krajobrazowym, aby nadać sobie przyciągające wzrok, głębokie niebo.
Jeśli będziesz o tym pamiętać podczas komponowania zdjęcia, możesz poszukać obszarów silnie zróżnicowanych kolorów i użyć ich do wzmocnienia kontrastu końcowego zdjęcia czarno-białego. Intensywność błękitów i czerwieni w jednym ujęciu może być prawie równa, gdy ogląda się ją w kolorze (nie dając wiele w zakresie kontrastu), ale w procesie konwersji można przyciemnić jedno i rozjaśnić drugie, tworząc głęboki sens kontrastu, który będzie się tak mocno pojawiał w czerni i bieli.
Sekcja bonusowa: Korzystanie z wysokiego zakresu dynamicznego w celu zwiększenia wydajności fotografii czarno-białej
Fotografia z dużym zakresem dynamiki (HDR) jest kontrowersyjna i nie będę próbować Cię kołysać w taki czy inny sposób, jeśli masz silne przeczucia co do tego, jak jest ona powszechnie używana / nadużywana we współczesnej fotografii cyfrowej. Jednak niewielu może zaprzeczyć, że może to być bardzo potężne narzędzie podczas komponowania zdjęć czarno-białych.
Może się to początkowo wydawać sprzeczne z intuicją. W końcu głównym rysunkiem zdjęć HDR jest ten niesamowity, hiper-prawdziwy kolor, który wydaje się wyskakiwać z ekranu lub drukować na tobie. Ale HDR tak naprawdę polega na zwiększeniu zakresu dynamicznego ujęcia, zwiększając różnicę między najciemniejszymi i najjaśniejszymi częściami obrazu, pozwalając zobaczyć więcej każdego z nich.
I to w zasadzie w różnicy między ciemnością a światłem, gdzie dzieje się cała magia fotografii czarno-białej.
HDR niekoniecznie może poprawić kształty na zdjęciu ani pomóc w kompozycji, ale może wydobyć więcej wzorów i tekstur niż obraz inny niż HDR. Może również znacznie zwiększyć postrzeganą intensywność oświetlenia w danym ujęciu i ogólnie podnieść kontrast (lub zrobić więcej miejsca na efektywne zwiększenie kontrastu w Photoshopie itp.).
Jeśli zawsze unikałeś HDR ze względu na te mocno przetworzone obrazy, które możesz znaleźć w dowolnym miejscu na Flickr lub Picassa, zdecydowanie polecam wypróbowanie go samemu. Pamiętaj o mocnych stronach HDR i zaletach, jakie daje w scenach, które w innym przypadku nie byłyby możliwe do uchwycenia na jednej ekspozycji. I pamiętaj, że nie musisz nadmiernie przetwarzać swojego ujęcia tak, jak robią to inni, jeśli nie podoba ci się ten efekt. Zamiast tego, subtelnie mapuj odcienie ekspozycji, tak aby wydobyć tę niesamowitą teksturę lub cień, który widziałeś osobiście, ale nie mogłeś uchwycić za pomocą jednej ekspozycji.
Fotografia czarno-biała, najstarsza forma fotografii, przetrwała. Jego wyjątkowe cechy sprawiają, że nigdy nie umrze całkowicie, bez względu na to, jak niesamowicie dokładna lub żywa technologia pozwala na uzyskanie kolorów na naszych zdjęciach. Najlepsze czarno-białe obrazy mają bardzo realną moc, która często byłaby zmniejszona, gdyby to samo zdjęcie było widziane w kolorze. Ucząc się patrzeć na świat pod względem kształtu, wzoru, tekstury, światła, kontrastu i odcienia, możesz zacząć tworzyć własne potężne czarno-białe zdjęcia.